KİRAZ ÇİÇEĞİ

11- "Boşluk"

          — ON BİRİNCİ BÖLÜM —

Karanlığın boşluğunda savrulan bedenim yıkılmış enkazlar altında kalan ruhum benden başka bişey olmıyacağının en güzel kanıtlarıydı.

Savrulan yanlarımı toplamama izin vermeden yeniden savuruyorlardı. Ruhumdan akan oluk oluk acı canımı yakmıyordu artık.

Boğuluyordum, ruhum boşlukta sallanırken bedenim suyun altına çekiliyordu.

Acının bile üstündeydim sanki hissizleşmiştim, boşlukta gibiydim. Kafamın içinde acayip bir sessizlik var.

İçimde dibi gelmez bir boşluk!!

Daha ne kadar yanabilir canım derken günaha boyanan eller her defasında beni yanıltıyor kıyıyordu.

Ona dur demeye gücüm bile yoktu kıvranan benliğimin peşine düşmüştüm. Oysa o ruhumun altında ezilmişti.

Duyduğum kapı ziliyle bilincim yerine gelirken yumruklanan kapıyla yattığım yerden doğruldum. Burda ne kadar süredir uzandığımı bilmiyordum. O gitmişti sanırım hep yaptığı gibi kaçmıştı.

Kapıyı açtığımda karşımda arafı görmek şaşırtmıştı. Yeşillerine çöken öfkeyle bana bakıyordu. Onu neyin kızdırdığını düşünemiycek kadar canım yanıyordu.

"Yanağına ne oldu ?" sesindeki katıksız öfke beni bile korkutmuştu. Bir adım gerilediğimde beni itekleyip içeriye girdi.

"Ne yapıyorsun" diye cırladım. Tiz çıkan sesim kulaklarıma ulaşyığında sağır olucak gibiydim.

"Bağırma" emir verdi. Ben onun emrine uydum, karşı çıkıcak halde değildim.

"Yanağına ne olduğunu sormuştum kızıl kafa " uzun zamandan sonra onun ağzından bunu duymak rahatlatmıştı.

"Birşey yok, evimden çıkar mısın? " diye çemkirdim. Onu ilgilendiriyordu bunu ona anlatamazdım.

Bir süre olduğu yerde kalıp eve bakındı ardından bana döndüğünde gözlerinde derin bir merak yatıyordu.

"Annenle, baban nerde tek mi yaşıyorsun" sorduğu soru boğazıma çöreklendi.

Annem, babam ikiside mazide kalmış anılarımdı. Annem uyuduğumda gördüğüm güzel rüya, babam uyuduğumda gördüğüm kabustu.

Ruhum sarsıldı, kalbim titredi nefesim sıkıştı. Gözlerime değen yaşı silmek istedim onun karşısında ağlamak istemiyordum.

Olduğum yerde sessizce durmaya devam ederken arafın bana yaklaşmasıyla kafamı kaldırıp ona baktım. Sanki ömrüm boyunca baksam içimdeki acı çekilir gibiydi.

"Ağlama" fısıltısını işittim. O söyleyene kadar ağladığımı farketmemiştim.