Artık yoksun rüyalarımda, yavaş yavaş siliniyorsun hafızamdan. Önce kulaklarımda çınlayan sesin, sonra görüntün sanırım sıra artık o çok sevdiğim gözlerine geldi.. Zamanla oda yok olucak, hatırlamayacağım yüzünü.
Peki ya kalbim ? Oradan da o kadar çabuk ve hafızamdaki kadar kolay gidebilecek misin ? Bence hayır orda her zaman varlığını hissettireceksin, ben burdayım diyeceksin.
Kalbimin temizliğini severken oraya en büyük acıyı bırakıp sen kirlettin!
Söylesene.. aşk acısı bu kadar çabuk geçer mi ? Tekrar tertemiz haline dönebilir mi..
