~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov: Wassim

Ik probeerde me te herinneren wat er was gebeurt. Maar mijn herinneringen zijn nog wazig.

Na een kwartier nadenken wist ik het weer, hoe ik in de auto van soufiane werd gesleurd. Bij die gedachtes werd ik woedend en sloeg op de muur. Een steek van pijn ging door mijn vuist. Ik stond op en liep naar de deur. En probeerde hem te openen, wat niet lukte. Ik wou me net weer omdraaien. Ineens hoorde ik iets van de deur en zag de politie staan,samen met een huilende nisrin. Ik sprong in de armen van mijn moeder, die ondertussen een rivier van tranen stroomt. En toen zag ik nisrin die ook in tranen uitbarsten. Ze nam me strak vast alsof ze bang was dat ik weg zou rennnen. We werden onderbroken door de agent, die uitlegde dat soufianes bende opgepakt is.

We besloten om even naar een parkje te gaan zodat ze daar alles konden uitleggen...

Pov:nisrin
Ik stond op en werd gebeld door de politie dat de rugzak van wassim is gevonden. Met daarnaast remsporen. Ik stond zo snel mogelijk op en racde naar de moeder van wassim. Ik vertelde haar alles en we reden in haar auto naar de plaats. Toen we er aankwamen zei de politie dat ze via de remsporen weten over welke auto het gaat. Ze keken op hun telefoon en zeiden dat er maar 1 auto van dat soort is en we gingen naar het adres. Onderweg huilde we alleen maar voor schrik voor wat we zouden aantreffen.

Aangekomen op de plaats elders we aan maar niemand deed open. Dus besloten ze de deur in te beuken. Ze beukte de deur in en we gingen naar boven. De politie ging als eerst naar boven en zagen daar allemaal jongens slapen ze wekte ze en arresteerde ze. Er ging 1 agent mee wassim zoeken. Toen we bij de laatste deur aankwamen, begonnen de tranen zowel bij mij als bij de moeder van wassim te stromen. De agent deed de deur open en wassim zat daar. Hij knuffelde eerst zen moeder en kwam dan bij mij aan. Snikkend knuffelde ik hem stevig. Ik zag dat hij nog iets wou zeggen maar de agent onderbreekte ons. De agent vertelde ons dat de bende is opgepakt. We besloten om naar een parkje te gaan. En daar vertelde ik heel het verhaal. Gehalti samira (mama wassim) zei dat ze naar huis gaat want dat er straks bezoek naar haar komt. Ze knipoogde nog naar me en nam afscheid.

Daar zaten we dan ik en wassim in een ongemakkelijke stilte. We zeiden tegelijkertijd :"ik moet je iets belangrijks vertellen"