Unexpected love✔ (Short story)

Chapter 1

Chapter 1.

"Sir!Sir!Sir!"agad ko namang nilingon yung construction worker

"Bakit ba?Sir ka ng sir diyan eh"sabi ko at nilapitan yung construction worker.Mag papatayo kasi ako ng coffee shop eh.

"Tignan niyo po ito sir...may nahukay po kaming kabaong sir"lumapit naman ako sa constuction worker.

"Saan niyo nakuha yan?"takang tanong ko.at mukhang luma na siya. At color Violet?ibig sabihin babae ang bangkay na nandito sa loob.

"Dito lang sir nahukay lang po namin"sagot nung construction worker.

"Buksan mo nga iyan"utos ko.lumuhod ako para tignan itong kabaong na kulay Violet. Agad naman niyang sinunod yung inutos ko.

Nagulat naman ako dahil isang magandang babae ang bumungad sa amin at nakapikit siya. Weird. Hindi ba dapat bungo na ito?

Hinawakan ko naman ito at nagulat ako dahil gumalaw!at bumukas ang mata niya

"Hi!I am Theophillia Darlene Madison and I am a robot!"Ro-robot?!

"Huh?creepy...but cool"nakangiting sabi ko

"Oo nga sir"nagulat naman ako dahil nag salita tong consruction worker.

"Ay sorry sir nagulat ata kita hehe!"nag tsk na lang ako sa kanya

"Opo!cool po ako!at...creepy!"at umupo ito. Hinawakan ko ito at nakakamangha lang na parang tao siya

"Hindi ka ba talaga tao?"tanong  ko.

"Hindi po robot lang po ako.
Mag iintroduce lang po ako ha.Pwede po ba?"tanong ni Theopillia the robot-_-

"Ghe"sagot ko

"Hihi!!Salamat Maximus Sebastian"
Teka paano?

"Teka paano mo nalaman ang pangalan ko Theophillia?"paano nga ba astig huh!

"Ah eh iniscan ko po kayo ayun po nalaman ko po at masungit daw po kayo?pero parang hindi naman tapos po cold din po daw kayo pero katulad ng sinabi ko po parang hindi naman parang mabait nga po kayo eh"the heck?!

"O-okay...mag introduce ka na"sabi ko

"Okay po salamat ng sobra sobra...ehem...ako po si
Theophillia Darlene Madison at 19 years of old. September 30 po ang birthday ko at isa po akong robot! Pero hindi po ako nakakaramdam ng kahit anong feelings na sinasabi nila na happy,sad,angry etc. Hindi ko po iyon nararamdaman ayun lang Maximus"nakangiti pero walang emosyon na sinabi niya ang weird talaga ng robot na to

"Ah okay.Pwede ba akong mag utos sa iyo?"tanong ko

"Yes naman Maximus Sebastian"

"Ahhehe Sir. Musian na lang...ah matulog ka nang mga uhm one..one hour ngayon na."utos ko

"Sige po Sir Musian"humiga na siya at pumikit

"Ang weird"sabi ko habang nakatingin kay Theophillia The Robot

"At ang creepy sir"nagulat naman akong napatingin sa nagsalita at yung construction worker pala yun ang walastick!

"Bumalik ka na nga sa trabaho mo ngayon din!!"sigaw ko at agad naman siya bumalik. Sinarado ko naman iyong kabaong at binuhat papuntang kotse tsaka inuwi sa bahay ko.

~~~~~~~~~~~

Lumabas na ako ng kotse at binuhat yung kabaong tsaka pinasok sa bahay nilapag ko naman yun sa sahig kaharap ko at umupo sa sofa

"Oh anak?bakit may dala kang kabaong?"tanong ni mama. Mama yung tawag ko kay...mama -_-

"Nahukay ng constuction worker and guess what? Ang laman niyan ay... robot na nagsasalita na kumikilos na parang tao"sabi ko at binuksan ang kabaong. Lumapit naman si mama at nagulat dahil kay Theophillia the robot

"OEMJ!!Ang ganda niya anak. At ang weird at creepy..."

"Opo nga ma eh...at ang pangalan niya daw ay Theophillia Darlene Madison at wala siyang pakiramdam ya know happy,sad,angry etc. At 19 years of old daw siya at ang birthday niya daw ay sa September 30 at...at isa daw siyang robot. Tsaka inutusan ko siyang matulog ng one hour kasi ipupunta ko siya dito sa bahay natin"mahabang lintanya ko.

"Okay"tumatango tangong sabi ni mama habang nakatingin kay robot

"Ang haba haba ng sinabi ko ma tapos okay lang sasabihin mo?"

"Hehe sorry anak peace!!"sabi ni mama at nagpeace sign pa. Nag poker face lang naman ako.

Tss. 30 mins. Na lang at gising na itong robot na to...

~~~~~~~~TO BE CONTINUED~~~~~~~

not edited.