Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 17 •

~ Η προετοιμασία ~

Με το πρώτο φως της αυγής εγώ πέρνοντας μαζί μου τον Άλιοθ , τον ιπποκόμο, προετοιμάζαμε το σχέδιο. Δύσκολο όταν έχεις έναν πεισματάρη δίπλα σου...
-Άλιοθ προχώρα δεν έχουμε και όλο το χρόνο στην διάθεσή μας!
-Πλάκα μου κάνετε! Πού θέλετε λέει να πάω το χρυσάφι!?!
Το τελευταίο το είπε ψιθυριστά...
-Όχ ου! Διάβασε εδώ! Τουλάχιστον σε αυτό είσαι καλός:
Επιστολή στον κ. Άλιοθ, αξιοσέβαστο ιπποκόμο,
-Ωραία ως εδώ... Είπε ο Άλιοθ υπερίφανος.
-Συνέχισε! Είπα με αυστηρό τόνο.
-Καλά:
Αγαπητέ κ. Άλιοθ , δηλαδή εγώ ,σας ζητούμε ταπεινά συγγνώμη που δεν σας ενημερώσαμε νωρίτερα. Να ξέρετε ότι όλο το βασίλειο βασίζεται πάνω 'σας. Θέλω να ακολουθήσετε καταγραμμά ότι σας λέει ο κ. Γουίλιαμ χωρίς αντιρήσεις. Για να συγουρευτείτε για τις προθέσεις μας σας έχω κάμποσες σφραγίδες, μαζί και του βασιλιά.
(Και τις είδε. ) Κλείνοντας,
Πριγκίπισσα Ελεωνόρα

+Πώς τα κατάφερε να πάρει την υπογραφή από τον πατέρα της χώρις να την καταλάβει? Γάτα και σε αυτό η Ελεωνόρα!
-Μα αφού αυτή δεν..
-Δεν ξέρει που της παν τα τέσσερα! Τον διέκοψα. Ναι ,ναι και όλα τα σχετικά. Αυτά πιστεύεις και για αυτό σε διάλεξα. Είσαι ο πιο ευκολόπιστος , τίμιος και κάτι ακόμα που δεν θα το σχολιάσω...
-Οφφφφ...
-Τώρα κουβαλά και μην μιλάς! Θέλω τον κούβα με τα κάρβουνα στην θέση του! Και τα άλογα! Κλείστους το στώμα αν χρειαστεί.
+ Έπρεπε να φέρω το δικό μου τελικά!
-Μα στην άμαξα τι θα βαλ....
-Πέτρες ανόητε! Πέτρες!
+Δεν μου άρεσε να προσβάλλω κάποιον αλλά εδώ χρειαζόταν επειγόντως! Δεν είχαμε και όλο το ξημέρωμα μόνο για αυτή την δουλειά!
Αφού δέσαμε τα άλογα πίσω από το βράχο, φυμωμένα, ήταν ώρα για το δεύτερο σκέλος του σχέδιου. Έτσι του είπα:
-Θέλω να επιστρέψει πίσω και να πας στο παλάτι. Εκεί θα σε περιμένουν φρουροί δίνεις την αναφορά σου και ξεμπέρδεψες στο περίπου...
-Τι ενωείς στο περίπου? Και τι έχει μέσα αυτό το βαρελάκι που κουβαλάς από το πρωί. Και μάλιστα τι έχεις μέσα στο πανί?
-Την δεύτερη και την τρίτη δεν σου την απαντώ , είναι απόρρητο. Όσο για την πρώτη ερώτηση ,εσύ θα οδηγήσεις την άμαξα!
-Τι?!? Μα αυτό είναι σκέτη αυτοκτονία!
-Αν δεν ήμουν εγώ! Θα σε προσέχω. Μην ανησυχείς για τίποτα!
-Τώρα σώθηκα.
-Εεεε τι δουλειά σου τώρα!
-Καλά... Είπε βαριεστειμένα.

*** (Την ίδια στιγμή στο παλάτι...)
- Πήγαν όλα καλά?
-Ναι. Ο ιπποκόμος επέστρεψε.
-Ο Φοίκιν?
-Όχι ακόμα. Του είπε να μας ενημερώσει ότι βάζει τις τελευταίες πινελιές... Σύγουρα τον εμπειστεύεσαι Κριστάλια?
-Ναι δεν υπάρχει πιο τίμιος και αξιοσέβαστος νεαρός από αυτόν...
-Μήπως είναι και κάτι παραπάνω...
-Σταμάτα τα αστεία!
-Σοβαρά μιλάω. Πόσο καιρό τον γνωρίζεις?
-Περίπου ένα μήνα. Γιατί?
-Τίποτα απλά ρωτάω πώς και τον εμπειστεύεσαι...
-Μου έχει σώσει την ζωή το ίδιο και της Μελίγιας Ελεωνόρα! Ποιόν θες να εμπειστευτώ καλύτερα?
-Καλά μην αρπάζεσαι. Μια ερώτηση έκανα! Τέλος πάντων ας τελειώσουν όλα αυτά γιατί αν μείνει λίγο παραπάνω...
Κλάψε με! Έχω μια διαίσθηση ότι ο πατέρας μου θα μου τον σείστησει ως γαμπρό...
-Τι!?!?
***
-Βασιλιά μου. Είστε σύγουρος για το σχέδιο? Ενωώ δεν θα αλλάξετε τίποτα που σας είπε ο ξένος?
-Πρώτον Νάιμπροκ το όνομά του είναι Γουίλιαμ , δεύτερον όχι. Δεν πρόκειται να αλλάξω τίποτα και όσο για το ξένος σε διαβεβαιώνω ότι δεν θα είναι για πολύ καιρό ακόμα... Πού θα μου πάει θα τον πείσω!
-Αα ωραία διάνα... (είπε χαμηλόφωνα).
-Έεε?
-Τίποτα ρωτώ γιατί δεν θα είναι για πολύ καιρό ακόμα ξένος. Αφού δεν αλλάζει η καταγωγή του.
-Μπα τι μας λες! Ξεχνάς ότι και ο πατέρας σου ήταν ένας "ξένος"?
-Άλλη περίπτωση! Εξάλλου ο πατέρας μου παντρεύτηκε ντόπια...
-Και ποιός σου είπε ότι δεν θα κάνω το ίδιο.
-Εε?
-Θα τον παντρέψω με την κόρη μου!
-Τι?!?!
***
-Φοίνικ έχουμε πρόβλημα!
-Τι κανείς εσύ εδώ! Ελεωνόρα είναι επικύνδινο αν σε δει κανένα μάτι! Της είπα ψιθυριστά.
Η Ελεωνόρα ήταν κρυμμένη πίσω από την άμαξα με ένα μαντήλι για να μην την αναγνώρισει κάνεις.
-Σου λέω έχουμε πρόβλημα! Οι στρατιωτικοί είναι μαζί σου, αλλά όχι οι χωριάτες!
-Οχ και το φοβόμουν ότι μπορούσε να συμβεί αυτό. Το έχω υποέλενχο.
+Νομίζω...

***