EMANET (SonGün)

Bölüm 4

Güney sabah karnında hissettiği ağırlıkla gözünü açtı. Songül karnına başını koymuş uyuyordu.

Güney:"Songül... sabah oldu uyan hadi..."

Güney kalkmaya çalıştı ama kalkamamıştı. "Songül... kalksana..."

Songül yavaş yavaş gözlerini açtı. "Güney..."

Güney:"Günaydın... ne işin var burda? Odada yatmıyor muydun sen?"

Songül:"Ya şey gece korktum uyuyamadım. Seni uyandırmaya çalıştım ama uyanmayınca..."

Güney:"Neyse hadi bir an önce karakola gidelim."

Songül:"Tamam ben hemen giyinip geleyim."

Güney başını salladı. "Kapıda buluşuruz."

Songül hemen eve gitti. Salon darmadağın olmuştu.

Songül:"Off ben nasıl toparlayacağım burayı." diye söylenerek odasına geçti ve hızlıca hazırlandı.

Evden çıktığında merdivenlere oturmuş kendisini bekleyen Güney'i gördü.

Songül:"Çok mu beklettim?"

Güney:"Daha uzun süreceğini düşünmüştüm."

*****

İfade verip karakoldan çıkmışlardı.

Songül:"Neyse ben geç kaldım görüşürüz."

Güney:"Görüşürüz kolay gelsin."

Songül muayenehaneye geldiğinde hastasının onu beklediğini gördü. Hande'nin yanına uğrayamadan odasına geçmesi gerekmişti.

Öğlen Hande hastalarını bitirince Songül'ün odasına gitti.

Hande:"Naber görüşemedik bugün."

Songül:"Evet ya çok hastam vardı."

Hande:"Yemek yiyelim mi?"

Songül:"Olur. Anlatacaklarım var zaten."

Hande:"Eylül'ü de çağıralım o zaman. Avukat hanımın işi yoksa o da gelsin."

Eylül'le bir kafede buluşmuşlardı.

Eylül:"Ya siz ne güzel hep bir aradasınız."

Songül:"Muayenehaneye avukat gerekirse söz seni alacağız. :)"

Hande:"Şşt Songül ne anlatacaktın sen?"

Songül:"Dün evime hırsız girdi."

Eylül:"Ne?!"

Hande:"Bir şey oldu mu?"

Songül:"Ben sesleri duyunca kaçtım. Güney'e söyledim. Kovaladı ama yakalayamadı."