Güneşin ilk ışıkları camdan sızarken büyük bir sıkıntıyla uyandım.
Öyle bir histi ki bu içimdeki; hayallerine çok yakınsın ama bir o kadar da uzak. Çünkü an'ın içinde yaptığın küçük bir afallama tüm hayatını değiştirebilirdi. Ah hayır hayır bunları düşünme Derin çıkar bunları aklından. Uzun bir yıl boyunca herkes çok çalıştı. Elinden geleni de yaptın olur da işler ters giderse ve başaramazsak da dünyanın sonu değil ya. Her şeyin üstesinden geliriz. Tam olarak kendi kendimi avutmaya çalışırken kapımın tıkladığını işittim.
''Yavrum uyandın mı? Biz galiba gereksiz heyecan yaptık biraz senin için.''
''Uyandım annem uyandım. Geliyorum şimdi aşağıya.''
Benden daha heyecanlı olmalarını galiba asla anlayamayacaktım. Yataktan hemencecik kalkıp önce banyoya sonra da kıyafet dolabımın önünde dikilirken telefonumun titrediğini hissettim. Bizimkiler grupta konuşmaya başlamıştı bile. Hepimiz birbirimizden oldukça uzak okullara denk gelmiştik.
Sınavda rahat olmak için giyecek bir şeyler ararken bu sefer telefonum titremekle kalmadı çalmaya başladı.
"Abi çok stresliyim ya" sesini şu an duymak istiyor muydum acaba diye düşündüğüm ses Berk'ten gelmişti.
Arkadan Toygar " gece gözümü kırpmadım nerdeyse zor uyudum"
Meriç ise hem en pozitif olan hem de en dertli olanımızdı sınavı kazansa ayrı kazanmasa ayrı dert.
" Hadi çocuklar o koca poponuzu yataktan kaldırın yoksa dert edecek bir sınavımız olmayacak birazdan" dediğimde hepsi saatin farkına varmıştı.
Telefonu kapatıp aşağıya indiğimde kahvaltı masası çoktan hazırlanmıştı. Ortada büyük bir sessizlik vardı. Babam ve annem söyleyeceklerinin yaratacağı sorumlulukları düşünerek bir şeyler söylememeyi tercih etmişlerdi.
Babam beni daha çok strese sokmak istemeden "çıkalım mı artık" dedi.
Babama göre sonuç ne olursa olsun ben zaten başarılıydım. Annemse durumumuzun ne kadar iyi olduğu önemli olmaksızın sürünerek herşeyi öğrenmem taraftarı idi. Kendisi bu dertleri çekmişti. Benim de çekmem hayatımın en önemli basamaklarını tırmanmak için gerekliydi.
Sınava gireceğim okula geldiğimizde artık ruhumu teslim etmek üzereydim. Zaman öyle bir geçiyordu ki.
(şarkıyı bence burda başlatmalısınız.)
Yavaş yavaş okul binasına adım atarken geriye dönüp baktığımda arkamda kızlarından umutlu iki kişi görüyordum. İçlerinden belki de başaramayacağım geçiyordu. Yine de benim arkamda olduklarını nasıl da belli ediyorlardı.
Derince nefesi içime çekip sınıfa girdiğimde hocalar hemen kitapçıkları dağıttı ve zil sesiyle sınava başlayacağımızı söylediler. 3 dakika sonra zil çalmıştı.
*****
Sınavdan çıktığımda hissettiğim şey stres veya heyecan değildi. Donukluktu galiba. Rahatlamıştım aslında beklediğimden daha iyi geçmişti çünkü.
Babamın kollarına atladığımda düşündüğüm tek şey hayalimiz Eskişehir'de üniversite kazanıp orda arkadaşlarımla bir yaşam kurabilmekti.
****
Uzun bir bekleyişin ardından aldığım bildirimle Üniversite sınav sonuçlarının açıklandığını öğrenmiştim. Hemen hep beraber tercihlerimizi tek ve aynı şekilde yapmıştık. Hayalimizdi bu bizim. Sonuçların ardından toplanma hazırlıkları başlamıştı.
