'Si ndihesh?' e pyeti Etani, ne nje prej atyre vizitave te tij te shpeshta ne shtepine e tyre. Ish bere e perditshme prania e tij aty, qe prej daljes se tyre prej spitalit 6 dite me pare, - e sa here Megli I kujtonte qe sqe nevoja te dukej, ai shpallte I vendosur qe Megli skish per te kaluar kete stuhi e vetme. 'Eshte edhe shoku im' I kujtonte 'Dua ta shoh te behet mire po aq shume sa do edhe ti' kembengulte me te tijen.
Ne 6 dite Kristi s'kish thene thuajse asnje fjale – jo Etanit qe derdelliste papushim. Asnje fjale as Meglit, qe I afrohej gjithnje e ndrojtur pas vizitave te tjetrit.
Nuk e shtynte te shprehej, priste, qe te fliste sic kish bere ate dite te pare ne spital, por Kristi s'gjente deshiren brenda vetes per ta bere. Ndjente qe ish e kote te hiqej sikur duronte pranine e tyre, kur mbi gjithcka deshte te qendronte vetem. Mjeku I kish thene dicka ne lidhje me stresin post traumatik, sepse nje ndryshim kaq rrenjesor ne jeten e dikujt, perkthehej psikologjikisht ne nje traume. Kish vazhduar ti pershkruante tere pasojat e metejshme qe kjo mund te sillte. Dicka e shkaterrimit te jetes , por Kristi ndjente qe kjo I kish ndodhur tashme, prandaj as qe ia kish vene veshin mjekut ne vazhdim dhe prandaj kish kundershtuar kategorikisht ato takimet me nje psikiatrer a psikolog. Ndersa Megli, fjalet e mjekut I kish besuar si te qene nje predikim I zotit. E kish te shkruar ne fytyre ate pyetjen qe aq shume donte ti bente: Pse nuk pranove?
'Nuk do shkoj ne ato mut sesionesh per te cmendur' iu hakerrye nje mbremje, ndonese ajo skish thene asgje. Thjeshte nuk duronte dot ate shikimin e saj te pervuatjur, kur ne te vertete ish ai qe vuante e kish humbur gjithcka.
'Nuk...nuk thashe gj...'
'Ama po vdes ta thuash.'
'Jo. Ne te vertete po vdes te di se c'te shkon neper mend. Te te qendroj prane ne cdo menyre qe mundem. E nese ato mut sesionesh, sic I pershkruan ti, jane nje zgjidhje per kete heshtjen tende, dua qe te shkosh ne to' tha me nje fryme pak prej atyre cka kish dashur ti thoshte.
Kristi ndeshi shikimin e saj, syte e saj te smeralde pervelonin prej deshires per ta kuptuar por edhe per te ai ish tashme nje I huaj.
'Nuk do shkoj ne asnje vend' iu pergjigj, perpara se ti versulej per ti rrembyer nje puthje. Kish kohe qe asaj nuk I afrohej, madje sigurohej qe te flinte ne divan, per mos ta zgjuar teksa ajo flinte e qete ne ate qe dikur kish qene shtrati I tyre. Te vetmet caste kur ajo ish vertete e qete ishin oret e pakta gjate se cilave flinte e ai vjedhurazi pervidhej ne dhome per tu ushqyer pakez me butesine e qetesise se saj, pa guxuar ti afrohej teper, pa tentuar te luante me floket e bute sic aq shume deshte te bente.
Por ate pasdite e puthi, egersisht, me tere deshiren e trupit te tij per te ndjere dicka. Trupit te tij te vdekur qe ne te njejten kohe ish aq I gjalle.
'Krist' renkoi ajo tek e shtrinte ne divanin e gjere, per te luftuar me kopesen e xhinshirin e xhinseve te saj te ngushta. Dreq, sa e urrente fiksimin e saj me pantallona te tilla. Kafshoi buzen e poshtme te Meglit sepse s'duronte qe ajo te fliste. Deshte vetem te ndjete, per nje fraksion sekonde te ndjente dicka qe s'ish dhimbje, ate kenaqesi boshe te zhveshur prej ndjenjave qe dikur kishin karakterizuar cdo akt fizik te tyre. Por ate pasdreke, per te paren here ai nuk bente dashuri me shpirtin e saj, por kerkonte prej trupit te Meglit seksin qe I kish munguar. U ngrit per ta lene me rrobat e zhubrosura, te hutuar ne divan, pasi kish shfryre ne trupin e saj deshiren e tij, pa thyer heshtjen mes tyre me fjale qe Kristi I mendonte te teperta, boshe sikurse cdo gje se fundmi.
E Megli e ndoqi me shikimin e ndrojtur teksa per te paren here ndihej teper e zhveshur dhe e perdorur ne duart e tij, ndonese asnje prej rrobave te saj skish perfunduar ne dysheme si sa e sa here te tjera. Ndjeu percellimin ne gryke qe paralajmeronte nje vale lotesh por refuzoi te qante. Drejtoi bluzen dhe u ngrit, me kembet qe ende I dridheshin, per te ecur drejt kuzhines, ne lavamanin e se ciles shperlau duart e fytyren e saj.
Do provonte ti fliste serisht, ne darke, por sa here e bente s'merrte asnje pergjigje perpos ndonje puthjejeje te paparalajmeruar qe shnderrohej ne nje akt te eger pasioni te zhveshur prej ndjenjave fine. E gjithnje ai largohej, per te barktisur trupin e saj te ftohte mes carcafeve te shtratit, mbi dyshemene e dhomes se ndjenjes, ne xhamin e ftohte te dushit.
Pas nje tjeter jave heshtjeje s'mund te thoshte qe gjithcka ish mire, prandaj kur kete here Etani mbiu prej hicit ne shtepine e tyre si cdo dite, kur perpara se Meglit ti drejtonte te njejten pyetje, ajo shpertheu ne lot perpara tij, pa e vrare mendjen se ai per te ish thuajse nje I huaj, pa e vrare mendjen sec do mendonte ai per te, per Kristin.
'Ka ndodhur gje?' e pyeti Etani, tek vendoste duart ne dy krahet e saj, per te lekundur trupin e Meglit qe ish perhumbur ne vrullin e ngasherimave te saj.
'Jo, jo.' Genjeu.
'Ka bere gje?' kerkoi kete here Etani, por ajo serisht kundershtoi duke shkundur koken per te mohuar.
'Jam vetem e lodhur' peshperiti. 'Nuk di ne mund te vazhdoj te jem e forte per te dy. Dua... dua Kristin tim. Dua serisht Kristin tim' pranoi per te paren here, sepse djali qe vervitej shtepise ne heshtje e qe shfrynte dhimbjen ne trupin e saj, per Meglin ish nje I huaj.
'Dhe pak. Ti japim edhe pak kohe' I peshperiti Etani, qe si ajo, s'hiqte dore prej shokut te tij.
'Edhe pak' perseriti pas tij ajo, por kete here s'deshte te qendronte duke pritur pa bere asgje. Prandaj te nesermen, pas pune kerkoi te takonte mjekun qe kish ndjekur Kristin per ti peshkruar atij gjithcka.
'Vazhdon te mos me flase. Thuajse nuk thote asgje. Duket sikur eshte kycur ne boten e tij nga ku sdo te dale' peshkroi per mjekun.
'Mese normale per dike pas nje trauma. Shume sillen keshtu. Eshte menyra e tyre per te menaxhuar dhimbjen'
'Dua ta ndihmoj. Nuk di si' foli e pashprese.
'Duhet te presesh' keshilloi edhe mjeku.
'Me the per nje psikologe' I kujtoi ate here Megli, teper e vendosur per te vepruar, disi. 'Dua te flas me te' kerkoi. 'Ndoshta, ndoshta me ndihmon disi, qofte edhe per tu bere me e forte per te perballuar tere kete situate'
E mjeku i dha kontaktin e nje gruaje, se ciles Megli I perseriti po te njejtat fjale kur ajo e priti e buzeqeshur ne kliniken e saj, per ta percjelle ore me vone me nje force te sapogjetur per te vazhduar se luftuari per dashurine qe Megli e dinte qe ish ende aty. Sepse ai aksident Kristit mund ti kish vjedhur enderren, por kurrsesi jo ndjenjat qe dikur ushqenin per njeri tjetrin.
'Duhet ti rikujtosh pasionet e tij, ta besh ti shohe ne nje menyre te ndryshme, ndoshta tashme si nje I jashtem e jo plotesisht I perfshire ne, cfare me the se luante, ne futboll? Jam e sigurte qe tani e urren sepse urren cdo gje qe ka humbur, por duhet ta mesoje ta doje serisht. Mund te behet trajnjer? S'besoj ti shkoje neper mend. Tani e lidh futbollin me nje disfate. Ushqeja pak nga pak. Dhe ne te njejten kohe, rikrijo momente tuajat. Caste te kendshme qe mund te keni kaluar. Beje te perjetoje serisht me nostalgji. Do doje te mberthehet pas te bukures e kjo do I jape disi force.' Kish keshilluar psikologia, e Megli ish mese e vendosur te bente pikerisht kete.
Bleu nje formuese. S'kish nevoje te flisnin teksa merreshin me puzzelin si dikur, si ate mbremje ne shtepine e saj, te paren kur puthjet e tyre ishin zhveshur prej pafajesise per tu bere me kerkuese. E para here kur ajo kish lejuar duart e tij te eksploronin e udhetonin mbi lekuren e saj.
Por ate pasdite Kristi s'qe ne shtepi, e madje nuk u kthye as pas mesnate e per varevingat e tij idene nuk ia kishte as Etani, qe dukej po aq I merakosur sa edhe Megli qe e priste e rraskapitur, por e vendosur per mos te fjetur pa u siguruar qe ai ish mire.
Por kur me ne fund ndjeu deren te kerciste, gjumi e kish zene prej oresh ne divanin e ngushte. U ngrit, me syte thuajse te mbyllur, per te pare Kristin qe hyri ne shtepi me kembet qe I merreshin. Zgjidhje per te ate mbremje, kish qene nje shishe vere, ndoshta edhe dy...
