Of All The Odds

Kapitulo II: Spirit Animal

"Give me a damn second!" pagsisigaw ko. Punyetang alarm naman to! "Patahimikin nyo nga ya-!"Sandali wala na nga pala ako sa- Yeesh na kakainis unang araw ng eskwela pero bad trip na ako.

Pinatay ko na ang alarm clock at nagtungo na ng banyo at mabilis na naligo. Hindi ko na maalala kung anong oras na ako natapos sa pag-aayos ng mga gamit ko, basta ang naalala ko lang nakatulog ako sa musika na aking pinariringgan.

Kumain lang ako ng tinapay, oh yeah! Bumuli nga pala ako ng groceries kahapon, almost forgot. Hindi ko na inubos ang kape ko at nag ayos lang ng damit.

I wore a black V-neck t-shirt, and some fitted jeans at sneakers. Wala naman kasi sa schedule at papers nila ang mag-allow ng uniform.

Bubuksan ko na sana ang pinto na may maalala ako. Geez, Lewis naman oh, how could you forgot your I.D. damn.

Ganito pala ang mamuhay ng mag-isa walang magpapa-alala, walang problema but still nakakapanibago.

Lumabas na ako ng dorm ko ng wala man lang akong nakitang katao tao. Siguro wala parin may nag bord. Bumaba na ako ng hagdan at hinanap si Mary para magpasalamat man lang, pero wala akong mahanap na tao.

Tinignan ko ang relo ko, Shit! 5 minutes late na ako. Damn ngayon palang ako nag panic. Tumakbo ako palabas ng W.I.D at nagmadaling naglakad papunta ng school.

Medyo di rin to kalayuan sa dorm na tinitirhan ko pero late parin ako sa first subject ko.

Pagdating ko ng room ay naglelesson na si Sir. Shit now I'm dead. Pumasok na ako, at well I uh-- Lahat sila nakatingin sakin at sinundan ang bawat galaw ko.

"We have a newbie." Pagbabati sakin ni Sir habang ako nakatayo lang. "Introduce yourself" pag-uutos ni Sir. Lahat ng mga mata nila ay nasa akin. What the hell.

Pumunta ako ng harapan at doon tumayo ng matuwid at inayos ang pustura, tiningnan ko lahat ng tao dito sa room. Ang iba blanko ang tingin, ang iba ay mataray, and oh yes! May nakangiti rin ng malapad.

First impression last. Yan ang natutunan ko.

"Lewis McPherson" shit. Damn.I suck at this.

Hindi parin nag-iba ang kanilang expression yung kaninang nakangiti ngayon na wala na. Great!

"Take a seat Ms. McPherson" san ako uupo sa sahig tangina lang. Nilibot ko ang aking paningin sa loob ng room at naghanap ng vacant seat. Mabuti nalang meron sa likod.

Pero sa kasamaang palad puro lalake ang nakaupo doon. Wala na akong choice kung di ay doon umupo.

Sa buong klase hindi ako umimik, nakinig lang ako at nagsulat ng mga importanteng ditalye.  Mabilis ang oras hindi ko nga namalayang tapos na pala, tumunog ang bell.

Inayos ko ang gamit ko at kinuha na ang bag tiningnan ko ang aking relo 11:30 na, meron pa akong kalahating oras para magpahinga para sa susunod na klase ko.

Andito ako ngayon sa ilalim ng puno na malayo sa garden ng school kung saan walang tao, maingay, magulo at nakakadistorbong nilalang.

Pwede ko ng marely ang aking isip.

Pumikit ako at nag pakawala ng hangin.

"Why are you here?" Boses ng lalake yun ah.

Pinilit kong dumilat para makita ko kung sino ang nandito, at kung kanino yung boses na narinig ko.

Nakita ko siyang nakatayo at blangko ng ekspresyon niya. Nakakatakot ang kaniyang mga titig.

"Why. Are. You. Here?" Paguulit nya, ngayon diniinan niya na ang bawat salita. Pero di ko parin iyon pinansin.