I'm Just Too Late (One Shot)

A/n *ehem* First of all, in-edit ko po tung story na ito. Binasa ko kasi ito ulit and napagtanto kong marami talaga ang mali. I mean, nakabase naman talaga ito sa concept kaso may gramatical errors, may mga kajejehan. Hindi ko naman sinasabing hindi na ito jeje, medyo binawasan ko lang. BTW, it's just the same pero may nagbago lang ng konti. 

Hopefully, magustuhan niyo ito X ) ENJOY!~

~~~~~~~~~~~~~~

"Kaira, gusto kita. I mean, mahal kita." sabi ng  nerd na nasa harap ko

"Sorry J----, pero I'm not feeling the same way you feel for me."

Riinnnnnnggg!!

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa tunog ng alarm ko.. 

Hayy, nanaginip nanaman ako about my past, 

Palagi nalang... 

Bumangon nalang ako at naligo, minsan kasi sumasakit ang ulo ko at naaalala ko na naman ang past ko. 

Minsan din napapanaginipan ko ang mga ito kagaya kanina.

Kung tinatanong niyo kung ano ang mga alaalang ito, ang mga memoryang yun ang naging puno't dulo kung bakit ako naging miserable.

Iniwan ko- I mean, lumayo o umiwas ako sa lalaking mahal ko to protect my image kasi I'm the most popular at school and siya, isa lamang siyang hamak na nerd.

Pero naging kaibigan ko pa rin siya kaso tinago nga lang namin ang aming pagkakaibigan kasi nga dahil sa titulong aking hinahawakan.

Until may nararamdaman akong kakaiba, I didn't felt something like this before at narealize ko na I'm i-inlove with him.

At first, I didn't believe it but when I'm with him, I'm happy as long as his happy too.

 I can't bare to see him hurt, parang ako lang ang mas lalong nasasaktan para sa kanya and by that, I hid my feelings from him because I want to protect my image.

Then he confessed just like what I dreamed ago, I rejected his confession at simula non umiwas nako sakanya. I kept on ignoring him, our friendship is ruined until that day comes, the day he left without saying anything to me. 

I was so sad and devastated.

 I cried so hard inside my room, namaga panga ang mga mata ko kinabukasan.

"Ugh.." nabalik nalang ako sa realidad ng biglang sumakit ang ulo ko

"Aah.. A-ang s-sakit... ng ulo... ko" hindi ko na mapigilang sumigaw until everything turns out black..

~~~~~~~~

Pagmulat ko ay nasa hospital nako.

Hayy, siguro nahimatay na naman ako..

I saw my mom beside me sleeping until a doctor enters. Napabangon naman si mama. 

"Ah, Mrs. Rodriguez okay na po siya. Medyo nasobrahan lang yata ang pag aalala ng mga memoryang naging trauma na niya." lumingon siya sa akin