Different ~Deel 2 MFL Serie~

~Chapter 8~

POV. Hope

Geschokt kijk ik naar de man, die misschien ooit mijn schoonvader zou worden. Het voorbeeld van Rhys. Bloedend  op de grond. Door de 2 gaten in zijn nek zie je duidelijk dat dit het werk was van een vampier. Een wachter komt bleek op mij afgelopen:'' Uhh Luna? Ik denk dat u dit even moet zien''

Ik negeer het feit dat hij me Luna noemde en loop zwijgend met hem mee. We lopen naar het kantoor van Alpha........

Geschrokken kijk ik naar de muur die beklad is met bloed. Na lang kijken ontcijfer ik dat er een zin staat: De tijd tikt, zelfs bij ons.

Gelijk wist ik waar dit over ging. Zou Jace dit gedaan hebben??

Even licht de ruimte op en gelijk wist ik het. Hij was er nog. Zonder mijn hoofd te bewegen ik ik rond, daar in het hoekje. Verscholen in de schaduw kijkt hij ons aan. Onze blikken kruisen elkaar. Hij legt zijn vinger op zijn lippen en knipoogt even. Dan is hij weg. Ik schud mijn hoofd, nooit dat ik het hier bij ga laten. Ik draai me weer om en gebaar dat ze het hier moten opruimen terwijl ik zelf naar buiten loop. Lang hoef ik niet te wachten want Rhys komt naar me toe gestormd. Zonder iets te zeggen open ik mijn armen en sluit hem in een knuffel.

Geen woorden

alleen maar tranen.

Een week later

Ik voel me steeds ongemakkelijker hier. Soms kijken kinderen me na en lachen om mijn bleke huid. Meiden van mijn leeftijd fluisteren en giegelen als ik langs loop.

Met een zucht laat ik me achter over vallen op het bed. Rhys is net weg, ze hebben een een paar rouges gezien bij de grens. Ik kijk uit het raam en zie een grote zwarte wolf nog even naar boven kijken. Zijn smaragd groene ogen kruisen de mijne en ik steek kort mijn hand op. Een steek gaat door me heen als ik hem weg zie sprinten.

En nu........

Naar buiten ga ik niet graag, dom hé. Vroeger genoot ik er van maar nu.

Ik sta op en slenter naar de keuken. Een paar mannen zitten aan de tafel druk te praten. Één van hun maakt er druk gebaren bij. Even kijken ze maar dan gaan ze weer verder. Ik kijk in de kasten als ik plots een pak voor pannenkoeken zie staan. Meteen gris ik het en na een half uur ruikt het verrukkelijk.Ook de mannen aan tafel kijken op van hun gesprek. Als ik ze grijnzend naar mij zie kijken heb ik plots geen honger meer.

Wat moet zij hier als vampier

Mag jij haar?

nee jij?

ze is en VAMPIER, dus nee

Maar, zei is toch de mate van de Alpha?

Hoe kan dat dan?

Weet nie... Maar dat doet er niet toe.

Argwanend kijk ik ze  aan. Een raar onderbuik gevoel waarschuwt me maar op een 1 of andere manier sta ik aan de grond genageld. Wel handig dat je als vampier zulke goeie oren. Ik besluit het eten mee naar buiten te nemen en te delen met de kinderen daar.

Met tranen in mijn ogen ren ik naar mijn kamer, de kamer van Rhys eigenlijk. Ik knal de deur hard dicht en laat me tegen de deur aan vallen. Ik weiger om nog ooit 1 stap buiten te doen, laat staan buiten deze slaapkamer.

jah, een iets korter hoofd dan normaal maar oke, soms is dat nodig