From nerd to popular •Dutch• {voltooid} (herschreven)

Hoofdstuk 12

P.O.V. Emelie
Mijn wekker gaat weer af en ik sla hem gefrustreerd uit. Ik ga zuchtend rechtop zitten en sla mijn benen over de rand van mijn bed heen. Ik rek me uit en sta dan op om naar beneden te lopen.

"Goedemorgen" mompel ik tegen mijn moeder die aan de keukentafel zit. "Goedemorgen schat. Lekker geslapen?" Ik knik en ga tegenover haar zitten. Ik maak een ontbijtje klaar en eet dat rustig op. "Ik ga vanmiddag naar Jacob toe" zeg ik. "Leuk! Hoe laat ben je dan thuis?" "Ongeveer 17:00u en dan eet ik snel iets en dan ga ik met Pim trainen. Ik moet nu langer trainen, omdat ik gisteren niet kon" zeg ik. Ze knikt begrijpend.

Ik kijk op mijn telefoon en zie dan een appje van Thomas. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. Hij heeft nu pas gereageerd...

Thomas: Nee, dat heb je verkeerd gezien

Dat is het enige wat hij zegt. Als hij er niks over kwijt wil, ga ik hem ook niet dwingen.

Na het ontbijt ga ik naar boven om me klaar te maken voor de schooldag. Ik trek een jeans en een oversized trui aan en ik doe een laagje mascara op voordat ik mijn bril opzet. Ik kijk in de spiegel en zucht diep. Ik hoop dat ik dit leven een keer achter me kan laten...

Als het tijd is, loop ik naar mijn fiets toe en fiets ik naar school toe. Onderweg luister ik naar muziek en al snel ben ik op school aangekomen.

Ik zet mijn fiets in het fietsenhok en loop naar binnen toe om naar mijn kluisje te gaan. "Hey Ems" begroet Jacob mij vrolijk. Ik moet grinniken door de bijnaam. "Hey. Dus, Ems?" Vraag ik. "Ja, beter?" "Hij is beter dan Emsie" zeg ik lachend. "Yes" zegt hij. Ik pak mijn boeken voor de eerste twee lessen en samen lopen we naar de les toe die we zometeen hebben.

We gaan aan de tafels zitten en ik leg mijn boeken voor mij neer. "Zullen we vanmiddag naar mijn huis toegaan?" Vraagt Jacob aan mij. "Ja is goed. Weet je al iets wat we kunnen doen?" "Nee, maar we kunnen vanmiddag wel even kijken wat we kunnen doen" zegt hij. Ik knik instemmend.

Al snel is de docent er en begint ze met haar les. De tijd gaat langzaam voorbij en ik ben aantekeningen aan het maken, terwijl ik niet echt oplet. Ik ben er vandaag gewoon even niet met mijn hoofd bij. Zulke dagen heb ik soms. Dan zit ik diep in gedachten en gaat alles aan me voorbij.

————

Na een saaie schooldag lopen Jacob en ik naar onze kluisjes toe. "Ik ben echt blij dat deze dag voorbij is. Het duurde zo lang" zeur ik. "Ik ben het met je eens. De vakken die we op woensdag hebben zijn ook echt saai" zegt hij. Ik knik instemmend. "Ik ga nog even naar de wc. Ik zie je wel bij het fietsenhok" "Is goed. Tot zo" zegt Jacob, voordat hij richting de uitgang loopt.

Plotseling word ik van achter gegrepen en tegen de kluisjes aangeduwd. Ik was er niet op voorbereid, dus krijg ik door de klap even geen adem. Ik zie Thomas grijnzend voor me staan. "Jij moet je niet met mijn leven bemoeien" sist hij in mijn gezicht. "Oké, ik wilde alleen maar helpen" zeg ik, terwijl ik hem boos aankijk. "Laat me los" zeg ik, als hij me nog steviger vast begint te houden. "Nee" zegt hij met een vieze grijns, terwijl hij me een stomp in mijn maag geeft. Ik hap naar adem en sluit kort mijn ogen door de pijn. "Jij kan mij niet helpen" zegt hij nog boos voordat hij wegloopt.

Ik ga weer rechtop staan en loop snel naar de wc om mijn behoefte te doen, voordat ik naar buiten loop om mijn fiets te pakken.

"Dat duurde lang" zegt Jacob als ik bij het fietsenhok aankom. "Ja sorry, ik werd opgehouden door Thomas" "Gaat het goed?" Ik knik enkel en ga dan naast hem fietsen om naar zijn huis te gaan. "Heb je al iets bedacht met wat we kunnen gaan doen?" Vraag ik aan hem. "Misschien kunnen we iets gaan bakken ofzo?" Zegt hij. "Ja, dat lijkt me wel leuk" "Top!"

We komen aan bij het huis van Jacob en we zetten onze fietsen in de voortuin. "Welkom in huize van Beek" zegt hij. "Dankjewel" zeg ik grinnikend. We lopen naar binnen en we doen onze jassen en schoenen uit. "We moeten zometeen nog wel even langs de supermarkt om de spullen te halen" Ik knik goedkeurend.

We lopen de woonkamer in en Jacob blijft ineens stilstaan. Ik kijk wat er gebeurd en er staat een knap meisje van ongeveer onze leeftijd in de woonkamer. "Blaze?" Vraagt hij verbaasd terwijl hij op haar afrent en haar in zijn armen neemt. Het meisje slaat haar armen stevig om Jacob heen en ze begint te snikken.

Ik sta hier heel ongemakkelijk naar het tafereel te kijken, maar ik wil hun momentje ook niet verpesten. "Wat doe jij hier?" Vraagt hij, denk ik in het Nederlands. "Ik miste je en wilde je heel graag weer zien, dus heb ik met je ouders afgesproken om je te verrassen" Ik versta er helemaal niks van, maar Jacob glimlacht naar haar en geeft haar een lange zoen.

Wow what... Dit is dus blijkbaar zijn vriendin?!

Ik kuch en Jacob draait zich meteen om. "Emelie, dit is Blaze, mijn vriendin. Blaze, dit is Emelie, een vriendin die ik heb leren kennen op mijn nieuwe school" We geven elkaar een hand en ik kijk Jacob vragend aan. "Zal ik weg gaan? We spreken nog wel een keer af" zeg ik. "Als je het niet erg vind" zegt hij. "Nee hoor" zeg ik glimlachend. Ik zeg Blaze gedag en Jacob loopt nog even mee naar de voordeur. "Sorry dat ik het nooit verteld heb" zegt hij onzeker. "Maakt niet uit. We kennen elkaar nog niet zo lang en het is nooit een gespreksonderwerp geweest" zeg ik. "Dat is waar. Zie ik je morgen op school?" Ik knik en zeg hem gedag, voordat ik op mijn fiets spring en richting huis ga.