แล้วโต๊ะอาหารเย็นที่ไร้เงามารดาและน้องชายก็ทำให้ราหูแปลกใจทั้งๆที่ฉวีวรรณตั้งท่าราวกับว่าจะปักหลักอยู่กับเขาที่นี่แต่ทำไมจู่ๆกลับถอนสมอหนีหายไปเสียดื้อๆผิดวิสัยคุณนายผู้ว่าจนน่าแปลกใจ
"คุณหวีล่ะ......ป้าเพา"ราหูถามออกมาเมื่ออาหารถูกจัดวางพร้อมอยู่บนโต๊ะ
"คุณหวีกลับไปแล้วค่ะ...."ลำเพาตอบเจ้านายพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"แต่อีกสองสามวันก็กลับมาค่ะ....."สวยรีบตอบต่อจากมารดาเหลือบตามองวันวิสาราวจะเยาะว่าถ้าคิดจะดีใจก็เร็วไปย่ะ
"เหรอ...แล้วสั่งอะไรไว้อีกไหม..."ราหูพยักหน้าก่อนถามต่อเบาๆ
"สั่งว่าให้ป้าบอกนายว่าคุณจิวถึงคิวต้องไปพบหมอน่ะค่ะ...คุณหวีจึงต้องกลับก่อน...."ลำเพาตอบก่อนถอนใจเมื่อลูกสาวตอบแทรกขึ้นมาอีกครั้ง
"คุณหวีสั่งอีกว่าให้พวกเราดูแลนายดีๆค่ะ...ก่อนจะถูกปอกลอกจนหมดตัว...."
"อีสวย!!...."ลำเพาปรามลูกสาวก่อนยิ้มแหยๆให้ทุกคน ปรียานุชเลิกคิ้วก่อนยิ้มตอบ วันวิสาก็ยิ้มเจื่อนๆส่วนนุชนารีนั่งนิ่งๆใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึก
"ก็มันจริงนี่แม่...คุณหวีสั่งไว้แบบนั้นจริงๆแม่ก็ได้ยิน..."สวยเชิดหน้ายืนยัน
"ชั่งเถอะ...งั้นก็กินข้าวกันได้แล้ว..."ราหูตัดบทก่อนพยักหน้าให้ลำเพาตักข้าวเสริฟทุกคน จากคำสั่งเสียบอกให้รู้ว่าฉวีวรรณไม่ยอมแน่ๆคงแค่ถอยไปตั้งหลักเท่านั้น...ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าแม่จะมานึกห่วงใยอะไรเขาเอาตอนนี้......
.....................................................
"เฮ้ย!!...อะไรเนี่ย..."ดำรงฤทธิ์ผลักจานยำแหนมหน้าตาหน้ากินตรงหน้าออกไปอย่างไม่พอใจท่ามกลางความงุนงงของผู้ใหญ่เดียวกับบรรดาแม่ครัว เพราะทุกคนรู้ดีว่ายำแหนมเป็นอาหารจานโปรดของโกดำที่ต้องเรียกหาทุกครั้งยามตั้งวงก๊งเหล้ากับเพื่อนๆและคนงานแต่วันนี้กลับทำท่าราวหวาดกลัวบวกรังเกียจเดียดฉันซะยังงั้น
VOUS LISEZ
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Roman d'amourในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
