This Is My Last Time With You (Completed)

This is my last time with you.

"Brett don't go please" I cried as I begged him to stay. "Claire kahit ayaw ko pero I needed to. And wala naman akong maiiwan dito. It doesn't make any sense living in here if I can't have you"

I'm sorry Brett. I'm sorry for rejecting you. Matagal ko na ding tinatago itong nararamdaman ko towards you. Pero sa hindi malaman na kadahilan, hindi ko maamin sayo. "If wala na talaga akong magagawa para pigilan ka. I want you to spend your last time here with me." I said. I know , I sounded so desperate. Pero gusto ko lang sya bago sya umalis papuntang America.

"Para San pa? Every time I see you nasasaktan lang ako. Kailangan ko lang makalayo layo." He said coldly. Ang daming tumakbo sa isip ko, naguguluhan na ako. One thing is for sure,

I can't lose him.

My best friend

My Saviour

My everything.

"Please wag ka ng umalis kasi..." Tatalikuran na nya sana ako. Tumigil sya at humarap sa akin "Kasi?" He asked. Napalunok ako. Claire stop being a coward. Admit it! "Brett kase I feel the same way.... I like you. No I love you, matagal ko nang tinatago tong nararamdaman ko sayo. Pero I was scared lalo nung malaman ko na aalis kana. Para mag Aral sa ibang bansa. What's the point kung amin ako sayo kung iiwan mo lang din naman ako?" Nagulat sya sa inamin ko. He still has his straight face so hindi ko alam kung anong nararamdaman niya. "Hindi ko na pwedeng i-cancel yung flight. Pero pag bibigyan kita sa gusto mo."

****

Kahit sobrang sakit, tinuloy pa din namin yung bakasyon. I will treasure this moment I hope I can make a lot of good memories with him.

Dumating na si Brett sa bahay namin para sunduin ako. Tatlo ng araw na din ang nakalipas nung umamin ako sa kanya, bukas naman ang Alis niya hindi ko pa ata kaya.

"Hop in! Let's just enjoy, wag ka ng malungkot." Sabi sa akin ni Brett pag ka labas ko ng bahay. Gaya ng sabi niya sumakay na ako pero I can't promise na Hindi ako malulungkot. Tahimik lang kami buong byahe. Sa Palawan kami pupunta kaya medyo malayo at mahaba ang byahe.

"Do you really have to go" Wala sa wisyo kong nasabi. Tumingin sya sa akin na parang he felt sorry dahil aalis sya "Wag kang tumingin sa akin baka mabangga tayo." Natawa naman sya at nag focus ulit sa kalsada. "I'm sorry" yan na lamang ang nasabi niya. Hindi ko mapigilang maiyak. Tumagilid ako ng bahagya sa kanya upang hindi nya makita ang mga luha sa akong mga Mata.

****

"Sh1t" nagising ako dahil sa ingay niya.  Naka tulog pala ako. Ano bang problema? Natagpuan ko sya sa harap ng kotse namin. Kaya lumabas ako para puntahan sya. "What's the matter?" I asked. He looked at me. Grabe ang gwapo niya. Hinubad din pala niya yung white shirt niya dahil pawis na pawis sya. Nakaka nilang tuloy. "Nasiraan tayo eh" Kumpwede sumigaw ng malakas. Sisigaw na ako eh. Okay Claire calm down, kasama mo naman si Brett hindi ka niya pababayaan. "What are we going to do now?" Nag papanic kong sinabi. I checked my phone to see if there's a signal but heck wala. Mukhang napansin naman yun Brett kaya nilapitan niya ako. "Shh it's okay nandito naman ako, hindi kita iiwan" hinimas niya ang likod ko para pakalmahin ako. Pero hindi ko nalang masyadong pinansin yun. Dahil what bothers me is yung sinabi niya.

"Hindi kita iiwan"

Tsk. Utot mo! Eh kaya nga tayo nandito dahil aalis kana! Iiwan mo ako! "Talaga? Hindi mo ako iiwan?" Hindi niya nalang ako pinansin. Pumunta sya sa loob ng kotse may kinuha ata. Naiiyak na naman ako hindi niya naman pala kayang panindigan ang sinabi niya eh duwag sya duw--

Natigil ako sa pag iisip nung may nag takip sa mga Mata ko. Pilit kong tinatanggal Ito pero mas malakas sya. Nag papanic na naman tuloy ako. Sino to? Si Brett? Anong trip niya kung ganun? Or baka mga masasamang tao tapos hinampas nila sa ulo si Brett kaya nawalan ng malay tapos ako balak nilang kunin. WAHHHHH!

"B-brett" kahit na kinakabahan nagawa ko pa ding banggitin ang pangalan niya. "Its okay nag papanic ka na naman" tila nabunutan ako ng tinik nung narinig ko ang boses niya. "Anong trip mo? Alisin mo nga yang kamay mo! At tsaka bakit biglang umingay? Tayo lang naman tao dito ah?"

"I love you" natigilan ako. Hanudaw? This time tinanggal na niya ang pag tatakip sa mata ko. And then nakita ko sa harapan ko ang pamilya ko at pamilya ni Brett. So what's exactly is happening?

"Ano to? Bat kayo nandito? Anong nangyayare" lumapit sa akin si tita which is yung mother ni Brett. "Hija, you don't know how much you made us happy nung umamin ka na din sa wakas Kay Brett" maluha luha niyang sinabi habang hinahaplos ang buhok ko. Nilingon ko naman si Brett na nasa tabi ko. "What's this?" Niyakap niya ako. Bat sya umiiyak? "Hindi na ako aalis. Dahil hindi ko kayang malayo sa pinaka mamahal kong babae bukod Kay mama syempre."

May nilabas sya sa bulsa niya. It was a plastic ring that I gave to him when we were young! Nasa kanya pa pala yun. "Will you be my Girlfriend?" Napa nganga ako. Tumingin ako sa family ko. May hawak silang mga litrato naming dalawa ni Brett as a child hanggang sa lumaki kami. It brings so much memory back!

"Y-yes of course! Wag mo lang akong iiwan" Buti nalang kahit na umiiyak ako nasagot ko pa din sya. Nag palakpakan na din yung iba. Niyakap niya ako "Thank you, I love you" he then put that ring to my pinky finger na halos hindi na mag kasya. "Na  sayo parin pala to "

"Syempre lahat ng binigay mo tinatago ko. At tsaka wala ka bang naalala sa lugar na to?" Tumingin ako sa paligid. And then I remember something. "Nung nag bakasyon tayo dati. Pauwi na tayo nun pero napadaan tayo dito. Maganda kasi ang tanawin kaya bumaba tayo para mag picture. Dito din yung time na.." They were all focus. Lahat hinihintay yung sagot ko "na?" My mom asked.

Nginitian ko sya at humarap Kay Brett "Dito rin yung time na pinangakuan mo ako ng kasal" niyakap niya ako. "Naalala mo pa din pala"

"Oo naman. Pero wait, may binigay din ako sayo"

Pumasok ako sa kotse para kunin yung bagay na yun. Pag kakuha ko lumabas agad ako at hinarap sya. "Ito yung singsing na binigay mo sa akin nung sinabihan mo ako na papakasalan mo ako"
Gaya ng ginawa niya. Sinuot ko din sa pinky finger niya pero hanggang tip nalang ng daliri niya dahil hindi na ito kasya.

I thought that everything that happened was a disaster. Pero it turned out na maganda pala ang kakalabasan.

I was so scared of losing him pero I can't do anything to keep him also. I was scared and a coward and unsure. But now sigurado na ako.

My best friend who has been there since I was young. Who accept me despite of my flaws.

I didn't know that this vacation would turn the table. I didn't know that this vacation would make me happy coz I thought that it was a goodbye. I didn't know that I this vacation will help me find love and keep it.

This is indeed a vacation to remember <3.

"I promise that we will spend every summer together and stay with you forever"