KANIN İZLERİ (Tamamlandı)

57-) Ölüm |FİNAL|

Selin kızının anlatacaklarını o kadar merak etmişti ki gece rahat uyuyamamıştı bir türlü. Neyse ki Ali onu duymamıştı yoksa onun da uykusunu bozmuş olacaktı. 

Selin genç bir anneydi. Üstelik şimdi bir de genç bir kızı vardı. Bazen endişe etse de Selin, Geceye çok iyi bakacağını biliyordu.

Uyanıp kızının yanına gitti Selin. Gece ise çoktan uyanmış bu konuyu annesine nasıl anlatacağını düşünüyordu. Endişeleri vardı, haliyle bu da çok doğal bir şeydi. 

Selin Geceye gülümsedi.

S: Günaydın meleğim.

G: Günaydın anne.

S: Bugün nasılsın bakalım?

G: Heyecanlı doğru bir kelime olabilir.

S: Şu hoşlandığın çocuğu anlatacaksın diye mi bu heyecan?

G: Evet.

S: Hmm anlat bakalım nasıl biri? adı ne?

G: Kendisi bir cadı. Adı da Koray. Onunla Cadı Anka nin evinde tanıştık. Arkadaş olduk. Ama ona aşktan daha öte bir duyguyla bakmaya başladığımda aramıza mesafe koymaya karar verdim. O bunu, onu sevdiğimi bilmiyordu. İşte zamanla daha az görüşmeye başladık.

S: Ona hiç onu sevdiğini söylemeyi düşündün mü peki?

G: Düşündüm ama cesaret edemedim. Oradaki tek arkadaşım ve güvendiğim sayılı insanlardandı. Onu kaybetme düşüncesi bana çok ağır gelirdi.

S: Anladım. Neden onu aramıyorsun?

G: Aramak istiyorum ama bir türlü yapamıyorum.

S: Yalnız kalmak ister misin?

G: Sanırım..

*********

1 ay sonra:

Çok heyecanlıyım bugün Koray ve ailesi bize geliyor. Ailelerimiz tanisacaklar. Korayin bir ailesi varmış 1 aydır bu meseleyi halletmeye çalışıyoruz. Ben kendileriyle tanıştım. Bana biraz acayip geldiler ama ne olacağını bilmiyorum bence çok iyi anlasacaklardir. Heyecandan doğru düzgün bile düşünemiyorum suan da zaten.

G: Anne hallettin mi her şeyi?

S: Hallettim kızım merak etme sen.

O zaman bende ne giyeceğimi artık bulmam lazimdi. Neredeyse 2 saat vardı ve ben bu heyecan ve kararsızlıkla anca bir şeyler bulurdum.

Dolabımın karşısına geçip en güzel elbiselerimden birini elime aldım. Beyaz renkti ve upuzun tulleri vardı. İçime bir sıkıntı düştü o anda ne yapacağımı bilemedim. Öyle bir sıkıntıydı ki bu kara bir bulut gibi çökmüştü üzerime. Yatağıma attım kendimi biraz nefes almaya ihtiyacım vardı.

Yatmakla da olmayınca camı açtım ve güneşin batışını izledim. Bana huzur veriyordu ama nereden bilebilirdim ki bir şeylerin ters gideceğini ve sevdiğim herkesi o gece kaybedeceğimi....

Hayatın oyunları bize karşı bitmez. İnsanlar cimridir, mutluluklarını paylaşmak istemezler. Başkalarının mutluluklarına göz dikerler. Bazen o kadar ileri giderler ki hayatlarına son verirler. Bunu yapmaya ne kadar hakları olmasa da yaparlar. Ben bugün öldüm.  Ben bu gece yaşarken beni öldürdüler. Bu gece sevdiklerimi gözlerimin önünde bir bir katlederken gülen insanları izledim. Hiçbir şey yapamadım. O an anladım ki her şey en başından planlanmıştı. Biz de bu oyunun küçük piyonlariydik.

Kader çoktan kararını vermişti. Hayat çoktan anlamıştı bizim ruhlarımıza kavuşacağını. Ve biz hala farkedememistik ölüme gittiğimizi...