" Hayat , hayalin gibi devam etmeyebilir. Belki ; yine istediğin olur , daha iyisi olur. "
Midemdeki bu farklı his , kameralar bunun tek sebebiydi. Hayatımda istediğim , hayatımın belki de tek hedefi gerçekleşeli çok olmamıştı.
İlkokuldan beri , bu his asla değişmemişti. Her şarkı söyleyişimde , sınıfta ya da başka bir yerde, ellerim titrerdi , kalbim yerinden fırlarcasına hızlı atardı. Bunu durdurmak imkansızdı. Onlar benim ailemdi , ilkokuldaki sınıfım. 8 senelik ailem. Zaten kalbimi kırmazlardı , ah şu kıskançlar hariç. Ama.. ama ben her seferinde heyecanlanırdım.
Bunu hissederdim ve hiç bir şeye değişmezdim. Bu her zaman farklıydı.
Farklı olmayı severdim , her zaman sabırsızdım.
Farklı olmak için neler yapmamıştım ki ben ? Hayallerime ulaşabilmek için. İLK ADIMI NEDEN ATMIŞTIM BEN?
EVET , Yıldızlara dokunabilmek için. Onları hissetmek ve hayallerime ulaşabilmek için.
Şimdi ben ve grubum. BİZ BURDAYIZ.
VE BEN BURADAYIM , NE YAŞANACAKSA ; HER ŞEYE HAZIRIM.
Şimdi benim hala erişemediğim tek hayalim.
Harry?
Şimdi
ona erişebilmek , daha mı kolay olucak , yoksa imkansız mı?
