{ASHLEY'S POV}
[I'll take all of your tears, it's my turn to cry...]
"Bespren! Halika muna oh! Samahan mo ako kumain!" Pagyaya ko kay Xiumin na nagba-basketball magisa.
Ngumiti agad siya nang malawak dahil narinig niya ang word na KUMAIN. Agad siyang tumakbo papunta sa bleachers na kinauupuan ko't kumuha agad ng siopao na dala-dala ko.
"Oy, bespren. Magdala ka pa ng maraming siopao. Kulang pa to eh." Sabi sakin ni Xiumin sabay kagat dun sa siopao na hawak-hawak niya.
Kinurot ko naman ang pisngi niya, "PG ka talaga kahit kailan. Limang siopao na nga yung dinala ko, umaangal ka pang kulang. Grabe ka, Oppa!"
"Eh kasi naman, ang sarap ng nilulutong siopao ni tita. ^_^" tuwang tuwa na sinabi ni Xiumin. Yung tita na sinasabi ni Xiumin ay si Mama.
"Sus! Sadyang matakaw ka lang talaga! Hahaha!" pang-aasar ko sa kanya.
"Oy! Hindi ah!" Pagde-deny naman niya.
Tumayo naman ako, "Taba! Tabaa! Tabaaa!" Pang-aasar ko pa.
Tumayo na rin siya at akmang kikilitiin na sana ako pero tumakbo ako bigla kaya naman hinabol niya ako. Naghabulan kami sa buong basketball court na parang mga bata. Nang mapagod kami at naghahabol na ng hininga ay naisipan na naming magpahinga na muna.
"Oy...X-xiumin...ang...taba...mo na...talaga...hindi mo...na ako...mahabol." Hingal na hingal kong sinabi kay Xiumin.
"Ewan...ko...sayo...kanina mo...pa ako...inaaway." Sabi naman ni Xiumin.
Nagkatinginan na lang kami't tumawa parehas. We two can understand each other the most, more than anyone else.
**~**
I looked up in the sky, counting stars as much as I can. Hanggang sa maluha na lang ako bigla, hindi ako makapaniwala sa nakita ko kanina. Hindi ko akalaing makakaya ng boyfriend ko gawin ang ganung bagay..........he cheated on me.
I saw him...with a girl I've known forever, my sister. I can't even comprehend to everything that happened, my boyfriend cheated on me and my sister betrayed me. The pain is too much to handle. The pain is too overflowing.
Pain is only what my heart is feeling. My tears can make a river, the pieces of my crushed heart is uncountable, and my brain says nothing but his name. I wanted to smile. I wanted to end it. I wanted everything to be fine but then again...pain is still on top.
"Diba sabi ko wag kang iiyak hanggang wala ako sa tabi mo?"
Liningon ko ang taong laging nandyan para sa akin, ang taong hindi ako pababayaan, taong ang tanging ginagawa ay pasayahin ako. Gusto kong ngumiti sa kanya pero hindi kaya ng mga labi ko, tumitingin lang ako sa kanya habang patuloy sa pag hagulgol.
"I loved him...more than...my life. Hindi...ko na 'to...kaya...ang sakit." Pilit kong sinabi sa gitna ng pag-iyak ko.
Tumabi siya sa kinakaupuan ko, parehas na kaming nakaupo sa damuhan. "Ashley, kapag tapos ka nang umiyak una mong kailangan gawin ay ipamukha sa kanya na di mo na siya kailangan."
"Pangalawa, maghanap ka ng taong kayang alagaan ang puso mo. Pangatlo, wag kang matakot na magkamali ka muli. At alam mo ba? Bago ka magmahal, tandaan mong mas mahalin ang sarili mo kesa sa taong makakasama mo."
Pumasok sa puso't isip ko ang sinabi ni Xiumin.
"Kapag tapos ka nang umiyak, ako naman ang iiyak. Ako ang sasalo sa lahat ng sakit, Ashley."
Somehow those words of Xiumin, made me smile. He lend his shoulders for me, he's this person who will never stop being there for me. He's not just a bestfriend...he's true to me.
**~**
"I stopped crying Xiumin. I stopped. I'm beginning to smile again, and now you're doing this?"
Dalawang buwan ang nakalipas, I finally moved on. I finally can taste more sweetness rather than bitterness. I got sick of crying. I'm done with hiding and now I face everything that almost ruined me.
"Do you want me to cry again? Is that what you want?"
All the pain that built up vanished, all those things that made me down are gone but another one is coming.
"I don't want you to cry anymore, Ashley. Diba...sinabi ko na sayo na ako ang iiyak sa lahat ng problema mo. You shouldn't cry anymore. I should take full responsibility of making you stop crying."
"Pero...bakit kailangan mo akong iwan?" Naiiyak kong tanong sa kanya.
He looked down on the ground, "Hinintay ko lang talaga na maka-move on na ang puso mo bago ko ito gawin. My parents planned this, they wanted me to study in London. I'm sorry, Ashley. Bestfriend pa rin naman kita, diba?" He asked looking straight to my eyes.
"But, why leave me? Kung tunay kitang kaibigan, di mo ako iiwan."
"My body is leaving but my heart and soul only shouts you and these will stay for you. Hindi naman talaga kita kayang iwan, andito pa rin naman ako. You may not see me but you'll feel me. Just don't forget to remember and I'll always be there."
I bursted out in tears, ang taong nagbigay ng liwanag sakin.....siya namang iiwan ako. Kung pwede lang akong sumama, ginawa ko na talaga but it's too late.
"Tss. Kakasabi ko lang eh. Ako ang sasalo ng mga luha mo. Hindi mo na maiiyakan ang balikat ko kaya dadalhin ko paalis ang mga luha mo. Just promise you'll always remember that smiling is the solution for all your pain." he wiped out my tears with his hands.
Ngumiti naman ako, "Xiumin...before you go...Can you do me a favor?"
"Of course. What is it?"
"Ipikit mo ang mga mata mo."
Nagtaka naman siya sa sinabi ko pero ginawa naman niya.
Nagulat siya sa ginawa ko...na obvious na naman kung ano. Bahala na yung hindi maka-gets. XD
He walked away and waved his hand to me, This is the last time I'll see him for a while.
[He was meant to take all of my tears, it's his turn to cry.]
