-Tanıtım-
"Dikkat etsene!"
"Be-b-ben şey,özür dilerim,isteyerek olmadı."
"Ben onu bilmem,eline koluna sahip çık. Bir de gelirken yatağımı düzeltip kıyafetlerimi asmayı unutma. Tek bir kıyafetim senin o eski püskü kıyafetlerine karışırsa ne olacağını biliyorsun."
"Peki."
"Az kalsın unutuyordum,bunların hepsi senin yüzünden biliyorsun değil mi? Konuşmama fırsat bile vermiyorsun. Bugün giyeceğim kıyafetlerimi hazırla. Jean üzerine siyah t-shirt ve ceket. Ben'e güzel gözükmeliyiiim."
Yeter. Onun her işini bana yaptırmasından bıktım. Sanki kardeşi değil de kölesiymişim gibi davranıyor. Yan tarafında duran kumandayı bile almak için beni çağırıyor. Beni sürekli eziyor,dışarıda gördüğünde tanımıyormuş gibi davranıyor;bunun gibi daha bir çok şey var. Hangi birini sayayım ki? Aynı anne-babanın kızı değilmişiz sanki. Onun gibi olmadığım için dışlanıyorum. O hep mükemmel olanı,ben ise bir işe yaramayan dünyanın en iğrenç insanı. O çok popüler biri,çok güzel,çok bakımlı,elini sıcak sudan soğuk suya değdirmez. Hep kendi dediğim olsun,hep en iyisi ben olayım ister;bu yüzden hiç arkadaşı yok,onunla sadece popülerliği için beraberler;ama henüz o bunun farkında değil. Geri kafalı olduğumu söyler hep,çok çirkinmişim,çok eski giyiniyormuşum; 'bin dokuzyüzlerden' kalmaymışım. Bana sürekli böyle davranmasından sıkılmaya başladım artık. Ben onun gibi olmak zorunda değilim ki,eğer isteseydim şuan ondan çok daha güzel ve popüler biri olurdum ama dediğim gibi;istemiyorum.
Ben kendimi tanıtmayı unuttum sanırım,ismim Anasophia. Zengin bir İngiliz ailesinin kızıyım,buna rağmen ailemin bütçesine göre çok farklı giyinirim. -ki bu yüzden dışlanıyorum- 20 yaşındayım. Sarışınım.
Siz bunları bilmeseniz de olur aslında,önemli değiller. Bilmeniz gereken tek bir şey var; bir gün değişmeye ihtiyaç duyacağım-ve değişeceğim de- işte o gün,her şey ters düz olacak; roller değişecek ve bu defa hikayenin sonunda;ağlayan aciz bir kız değil,gülen olacağım.
