Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 22 •

~ Η Νεκρή Δράκαινα ~

-Αχ ! Τι ωραία είναι η ελευθερία! Φώναξε η Κρίσταλια ενώ άραξε πάνω στην πλάτη του Άστερντ, (πλέον δικό της).
Είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι μας όχι πάνω από λίγα λεπτά καλπάζοντας με τα άλογα μας. Εκείνης φαινόταν να της αρέσει "ξαφνική απόφαση" μου να φύγουμε άρον άρον. Δεν νομίζω αυτό όμως ν άρεσε στην Μελίγια:
-Δεν μας είπες γιατί φύγαμε έτσι? Δηλαδή μπορούσαμε να φύγουμε και μετά την εκδήλωση...
-Ναι πράγματι είναι λίγο τρελό να σκεφτείς ότι γινόταν προς τιμή σου...
-Προς τιμή μου ή προς αρραβώνα μου, για να μείνω μόνιμα?
-Τι?! Μου απάντησαν έκπληκτες.
+Μα καλά τι νόμιζαν?
-Χαχα για αυτό έφυγες τρέχοντας! Ποιά σου φόρτωσαν, καμία χοντρή ασχημομούρα? Είπε γελόντας η Μελίγια , ενώ η Κριστάλια ήταν αναστατωμένη ακόμα.
-Δεν δεν λες και άσχημη την πριγκίπισσα Ελεωνόρα.
-Τι?! Φώναξε, αυτή τη φορά, πιο δυνατά από ποτέ η Μελίγια. Και μετά συνέχισε βλέποντας την αντίδραση της Κριστάλια, (που ήταν ανύπαρκτη για την ακρίβεια). Το ήξερες?
-Μου είχε πει ότι το υποψιαζόταν η Ελεωνόρα. Αλήθεια από σχέσεις στην ζωή σου πώς πας , α σου βρήκα και παρατσούκλι Φοινίκ!
+Κάποιες φορές απορώ! Αν ρωτάει εμένα έτσι χαλαρά για τέτοια θέματα, στις άλλες τι λέει? Με τρομάζει... Και τι είναι κι αυτό το "παρατσούκλι"?
-Εεεε...
-Τι ρωτάς και εσύ Κριστάλια. Δεν έχεις ακούσει ποτέ την λέξη απόρρητο!
-Α έτσι Μελί! Αυτο είναι το δικό της , που της έχω βγάλει, τότε μην πω για τον....
-Να μην πεις!
-Ούτε για ΤΟοοοοΝ...?
-Εγώ φταίω που μιλάω!
-Κορίτσια ηρεμήστε. Δεν έχω να κρύψω τίποτα. Πραγματικά τίποτα! Όλοι μου την ζωή ήμουν πως να το πω...Καθώς πρέπον, χωρίς "περιπέτειες"...
-Πρίγκιπα και καθώς πρέπον... Με διέκοψε η Μελίγια λεγόταν αυτήν την έκφραση και ταράχτηκα. Ευτυχώς δεν φάνηκε γιατί λίγα μέτρα πιο κάτω πάθαμε σοκ από το θέαμα... Λόγο του καλπασμού μας δεν είχαμε στην αρχή καταλάβει την μυρωδιά όμως τώρα ήταν φανερή και με τις δύο έννοιες... Μπροστά στα μάτια μα βρισκόταν μια νεκρή δράκενα! Κάτασπρη και μεγαλειώδης. Πάνω τις είχε βέλη από τόξα των ληστών. Την πλησιάσαμε και ο τρόμος μας δεν μειώθηκε. Αντίθετα διπλασιάστηκε!