VANİLYALI DONDURMA Dondurma Serisi-1 (TAMAMLANDI )

∆ FİNAL ∆

"Hanımefendi doktorunuz ile görüşmeden çıkamazsınız "
Diyerek beni kolumdan tutan hemşireye hafiften dönüp baktım.

Birşey dememe fırsat kalmadan elini hafifletti ve sakince çekti.

Kolumdan serumu çekip çıkardığımda bir aletten çıkan sesi  duyup gelmişti ama yinede durduramamıştı beni  yataktan kalkmıştım  çoktan.
Şimdi üzerime hırkamı geçiriyordum. Sırt çantama göz atmıştım ama bulamayınca daha fazla oyalanmadan iki kişilik odadan koridora doğru ilerledim.
Bir sürü insan vardı etrafımda arkamdan bana bağıran hemşire sayesinde hepsinin ilgisi benim üzerimdeydi.
Artık alısmıştı beden bu kadar nefrete ve acıya.

Kendimi hastaneden dışarı attığımda üzerimde ne bir cüzdan ne de telefonum vardı.
Alice in sesini duymam onu yanıma çağırmam gerekiyordu sanirim en ihtiyacım olan şey buydu şuan.

Bir telefon kulubesi bulana kadar ilerledim.
İnsanlar garip garip bakıyorlardı üzerimdeki hastane kıyafetine normaldi tabi sonuçta ben hastaneden öylece çıkmış lezbiyenin tekiydim alışmalıydım buna.

"Tamam canım görüşürüz o halde "
Diyerek ankesörlü telefonu kapatan kadın tam giderken kolundan tuttum.

"Kartınızı kullanmam lazım "
Soğuk bir şekilde söylemiştim rica etmediğim için pişman olmuştum.

"İyimisin sen canım "
Dedi ve elimi yavaşça okşadı.

"İyiyim "
Dedim akan göz yaşıma aldırmadan.

"Kullanabilirmiyim "
Dedim caresiz bir halde.

"Tabiki "
dedi ve kartı bana uzattı.
Aldığımda hızlıca yerine yerleştirdim ve Alice in numarasını tuşladım.

Çalıyordu sanki ilk defa konuşacakmış gibi heyecanlıydım.

"Alo "
Gelen ses ile heyecanım ikiye katlandı.

"Alice ben Emma "
Dedim kısık bir sesle .

"Emma nerdesin sen bebeğim lütfen artık uzatmayalım "
Dedi tek çırpıda.

"Eve gelebilirmisin "
Dedim ve cevabını bekledim.

"Tamam tamam geliyorum iyimisin sen "
Dedi benden daha da heyecanlıydı. Sanki ilk konuşmamız gibi..

Cevap vermeden telefonu kapattım ve kartı kadına uzattım.

"Hastaneye götüreyim mi seni "
Diyen kadını iki adımda geçerek yoluma devam ettim.

Her adımda geriye gidiyordum.
Sanki  teyzemin öldüğü yerdeydim.
De bana sesleniyordu.
"Senin yüzünden "

Akan gözyaşlarımı silmeye bile mecalim yoktu artık.
"Biliyorum teyze "
Dedim sessizce .

••••

Eve gelince bahçede beni bekleyen Alice i görmemle bütün üzüntüm geçiverdi birden. Sanki tekrardan doğmuş gibiydi hayat bana ve karşımda oturmuş beni bekliyordu.
Gel ve tekrardan yaşa diyordu .
Kimsenin dediğini takmadan onunla insan içinde seviş diyordu.

"Vanilyam "
Dedi ve hızlı adımlarla bana yaklaştı.

Elimi sakince uzattım durması için.dışarıda ağlayamazdım.

"Eve geçelim  "
Dedim ve onu gecerek kapıya yôneldim.
Vanilya kokusu burnuma dolmuştu rüzgarla sallanan saçlarının arasından.

"Sende vanilya kokuyorsun "
Dedim sessizce .

"Ne "
Dedi duymadığına emindim.

Hiçbirşey demeden saksıların arkasından yedek anahtarı çıkartıp kapıya geçirdim.