First Love / M Y G

9 (Yenilendi!)

Şirkete geldiğimde, gözlerim istemsizce Yoongi'yi aradı.
Onu bulamayınca, umutsuzca yerime oturdum. Herkes çalışıyordu. Yoongi'nin kapısı açıldı ve o tarafa döndüm. İçeriden siyah takım elbiseli fazla yakışıklı olduğunu düşündüğüm, bir adam çıktı. Peşinden, Yoongi çıktı ve bana baktı. Gözlerimi adamdan ayırıp bir saniye Yoongi'ye baktığımda göz göze geldik. Yoongi bozulmuş, gibiydi.
"Yoongi bugün için teşekkür ederim. Bu anlaşma her iki şirket içinde iyi olacak."

"Umarım öyle olur, Taehyung."
Adının Taehyung olduğunu öğrendiğim, çocuk gülümsedi ve arkasını dönüp gitmeye başladı. O sırada Yoongi yanıma gelmişti, ama farketmemiş gibi yapıyordum.
"Eun Hee!"

Gözlerimi, ona çevirdim.

"Geç kalmam, hakkında bir şeyler söyleyeceksen hiç başlama. Sabah uyanamadım."

"Olay geç kalman, değil." dediğinde, meraklanmıştım.

"Ne o zaman?"

"Olay şirkette olduğunu, unutman."

"Ne?"

"Burası erkeklere bakabileceğin bir yer değil, burası resmi bir şirket!"

''Ne?'' dediğine anlam verememiştim, tek anladığım sağlam saçmalıyordu. Ne ima ettiğini anladığım için bir an duraksadım ve gözyaşlarımı tutmaya çalıştım. Nasıl böyle bir şey söyleyebilirdi?

"Bundan sanane be!" Diye cırladığımda, Yoongi beni kendine çekti ve bizi burunlarımızın, neredeyse değdiği bir pozisyona soktu.

''Ben senin, patronunum!''

''Doğru, sen patron olduğun için şirkette bir kızla yiyişiyorsun! Haklısın özür dilerim. Pislik!'' Dedim ve iğrenmişçesine, yüzüne bakıp orayı terk ettim.
Arkamdan bile, bana şaşkın gözlerle baktığını hissedebiliyordum.
Sinirle şirketten çıktım ve otobüse binerek, evime gittim.
Bana karışma hakkını, kendinde nasıl buluyordu aptal!
Beni o sekreteri sanmıştı, sanırım!
Ondan ciddi anlamda nefret etmeye başlamıştım, nasıl bu kadar adi olabiliyordu?
O kadar ağır, bir ima da bulunmuştu ki bir daha onun yüzüne dahi bakmayacaktım.
Bu kadar acımasız olması, kalbimi paramparça yapmıştı.
Ona güvenmiştim. Onu daha doğru düzgün tanımasam bile aptal gibi gülüşünün güzelliğine güvenmiştim. Bu kadar ahmak olmayı nasıl başardığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.
Kendimi bu pozisyona sokmak, canımı çok sıkmıştı.
Kendime zarar vermemek için zor duruyordum. Yoongi'ye olan sinirimi kendimden çıkarmak, gibi aptalca bir şey yapmazdım.
Ama gerçekten, zor duruyordum.

Yoongi'den
Eun Hee'yi, en son sinirle şirketten çıkarken görmüştüm. Ona karşı ağır konuşmuş olabilirdim, zaten sonrasında içim içimi yemişti. Onu göz göre göre üzmek, canımı sıkmıştı.
Taehyung'a büyülenmiş gibi bakarken, nedensizce bunu yapması beni rahatsız etmişti, fazlasıyla.
Bunun için ani bir çıkış yapmıştım. Taehyung, babamın ortak olduğunu şirkette çalışan benim gibi babasının ortağı sayılan bir kişiydi. Onunla yakındık ve güzel bir arkadaşlığımız, vardı.
Eun Hee'nin ona olan bakışları aklıma geldikçe, sinirleniyordum.
Bu duyguyu neden yaşadığım hakkında, en ufak bir fikrim bile yoktu.
Sadece kendime kızıyordum, ve yaptığım şey ile pişmanlık duygusu yaşıyordum.
Eun Hee'nin bu tür şeyleri kaldıramayacak bir yapıda olduğunu onu az çok tanıdığım zaman zarfında, anlamıştım.
Onu üzdüğüme, adım gibi emindim.
Kendimi nasıl affettirebilirim, bilmiyordum. Tek bildiğim, onu hemen bulmam gerektiğiydi.
-
Şirketten çıkış saatim geldiğinde, hızlıca üzerime ceketimi geçirdim ve kendimi dışarı attım. Eun Hee'yi bulmam gerekiyordu, büyük ihtimal evinde olmalıydı. Başka nereye gidebilirdi ki?
Arabama atladım ve Eun Hee'nin evine doğru sürmeye başladım. Aynı zamanda onun için büyük çikolatalı bir pasta aldım. Şirkette, onu ne zaman görsem çikolata yiyordu.
Belki bu işe, yarardı.
Evin önüne, geldiğimde derin bir nefes alarak arabadan indim. Apartman kapısının önünde uzun zaman önce yaşadığımız, o an geldi.
Eun Hee'yi rahatsız eden herifi, yere serdiğim ve sonradan onu evime götürdüğüm, o an.
Birkaç gün önce o herifi bulup, bu şehiri terk etmesini, eğer bunun tersini yaparsa onu yaşatmayacağımı söylemiştim.
Bunda çok ciddiydim. Onu gerçekten yaşatmazdım.
Eun Hee'nin evimde kaldığı gün aklıma geldikçe, gülümsememe engel olamıyordum.
Hızlıca apartman kapısının önüne geldim ve, yavaşça içeri girdim.

Bunu yapabilirdim.