A world in conflict

Hoofdstuk 1

De krakende stem uit de speaker zorgde ervoor dat ik wakker werd, "nog 30 minuten tot de landing". De stem galmde door het laadruim van de Boeing C-17,  zo te zien was ik niet de enige die was ingedommeld om me heen zag ik soldaten eens goed met hun ogen knipperen en probeerde wakker te worden ik kon het ze niet kwalijk nemen we zaten a immers al 5 uur in het vliegtuig. Ik draaide m'n hoofd naar links en zag  Arrow, ze was al wakker en had een thermoskan tevoorschijn gehaald uit haar rugzak en schonk de dop net vol met koffie ze zag dat ik wakker was en glimlachte naar me, goedemorgen slaapkop zei ze, hoe was het in dromenland? Ik negeerde de vraag en vroeg of ik koffie kon krijgen normaal drink ik nooit koffie maar nu leek het me alleen maar nodig want ik was bang weer in slaap te vallen.

Ik keek eens goed om me heen naar de soldaten in het vliegtuig en zag dat het vooral nogal jongen mensen waren net als ikzelf, een van de soldaten tegenover me ving mijn blik en ik, als iemand die zijn blik niet afwend bleef hem aanstaren zo te zien hield er niet zo van dat ik hem aanstaarde want hij riep: hé flikker wat zit je me aan te staren? Waarop ik mompelde: ja, je lijkt op een zeekoe.

Blijkbaar hoorde hij wat ik zei want hij stond op en liep mijn kant op, degene die naast hem zat wilde hem nog tegenhouden maar hij rukte zich los en stapte boos op me af. In de tussentijd was ik ook gaan staan en wachtte rustig af wat ij van plan was te doen, hij mocht misschien een kop groter zijn dan mij maar als ik snel was kon ik hem wel tegen de grond drukken, ALS ik geluk had en dat kon ik opzich wel gebruiken.

Maar voordat er ook maar iets kon gebeuren of een woord kon worden gezegd stond Arrow tussen mij en de soldaat in. "Kom op meissie" zei de militair, ga aan de kant voordat ik je pijn ga.... Verder kwam hij niet want hij had een stomp in z'n maag te pakken, hij kromp in elkaar maar stond direct daarna weer rechtovereind klaar om haar een optater te geven.

Gelukkig kwam op dat moment de militair zijn C.O. (Commanding Officer) aanlopen en draaide hij zich gelijk naar hem toe en salueerde. Wat doe jij van je plek soldaat Parker? Vroeg de officier, waarom zoek jij ruzie met deze miltaren? Nee laat maar ik wil het niet eens weten. Terug naar je plaats dat is een bevel! De soldaat liep ongemakkelijk weg maar niet zonder nog snel te fluisteren: ik zie je nog wel eens.

Nadat de soldaat was teruggelopen richtte de officier zich tot Arrow en mij en zei: beter zorgen jullie ervoor dat ik jullie nooit meer uit een ruzie hoef te halen anders zal ik eens een gesprek houden met jullie superieur. Ja sergeant zei Arrow, en jij? Vroeg de officier. Ja Kapitein zei ik. Mooi dan gaan jullie nu zitten we gaan over 5 minuten landen.

Arrow en ik gingen weer zitten en checkte nog een keer onze uitrusting toen we de speaker weer hoorde: hier spreekt uw piloot, welkom op "Ramstein air base".