-Αναστασία αν κάθεσαι και κλαις δεν θα τα βρεις ποτέ με την Αννα, ο Πάνος μου έδωσε ένα ακόμα χαρτομάντιλο.
Καθόμασταν στο πάρκο κοντά στο σχολείο μας, εκεί ειχα δει για πρώτη φορά την Άννα ήμασταν 4 και ο Αλέξης 5. Ήμασταν τόσο χαρούμενες,καθώς παίζαμε με τις κούκλες και με τις πλαστελίνες, ενώ οι γονείς μας,μας χαζευαν και συζητήσουν μεταξύ τους. Η φιλία μας ξεκίνησε με ένα "Θες να γίνουμε φίλες?" Όπως και κάθε φιλία 2 μικρών παιδιών, αλλά για εμάς ήταν διαφορετική! Η δικιά μας φιλιά θα κρατούσε για πάντα...
-Είπες ότι δεν θα την έχανα, μου το υποσχεθηκες! σκουπισα την μύτη μου και άρχισα να κάνω κούνια.
-Αναστασία,μην τα ρίχνεις σε εμενα, ξερεις καλά ποιος φταίει και να θυμασαι τιποτα δεν εχει τελιωσει ακομα.Ο τόνος του χαλαρός και ηρεμος,οπως σε κάθε πρόβλημα που ερχόται στην επιφάνεια, λες και ξέρει το αποτέλεσμα.
-Ξέρω ποιος φταίει και ξέρω, ότι τώρα θα είναι σε μια γωνία και θα γελάει ή ίσως να είναι κάπου εδώ και να τραβάει φωτογραφίες, είπα και κοίταξα γύρω μου, τίποτα, μόνο η νύχτα μπορούσε να μας ακούσει.
Η νύχτα ήταν ο πιο πιστός φίλος που θα μπορούσε να έχεις κάνεις! Οταν το πανέμορφο, σκοτεινό, βελούδο με τα λαμπερά αστέρια, καλύπτει τον ουρανό μπορείς να βγάλεις, ότι σε βασάνιζε όλες τις προηγούμενες ώρες. Θα είναι εκεί όταν ξεσπασεις στα κλάματα, θα είναι εκεί όταν οι ανασφάλειές σου και ο πραγματικός σου εαυτός βγει στην επιφάνεια και πετάξει την μάσκα που είχες στο φως. Θα σε αποδεχτεί όπως είσαι και θα κρατήσει τα μυστικά σου μέσα της. Θα μπορέσει να σου δείξει κάθε μυστικό που κρύβεται στο φως της μέρας και θα σε κάνει να καταλάβεις ότι αυτή, η νύχτα είναι η πραγματική και η ασφαλής γυναίκα και οχι η μερα. Η μερα ειναι ύπουλη κρύβει τους πιο σκοτεινούς φόβους σου σε στενάκια και σε αναγκάζει να είσαι κάτι που δεν είσαι μόνο και μόνο επειδή πρέπει να λάμψει αυτή, μην ξεχνάμε πως, ότι περίεργο, τρομακτικό και αληθινό το αφήνουμε να βγει στο σκοτάδι.
-Αναστασία, θες να πάω στην Άννα και να συζητήσουμε? Εσύ καλύτερα να βρεθείς με τον Αλέξη και να του πεις πως σε ολο αυτο είμαι και εγώ εδώ και θα σας βοηθήσω, ο Μάνος είναι απρόβλεπτος και πρέπει να τον προλαβαίνουμε.
-Εντάξει αν γίνει κάτι πάρε με, του χαμογέλασα και τον είδα να φεύγει. Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου και πήρα τηλεφωνο την Αλέξη.
-Έλα γατάκι μου, δεν αντέχεις μακρυά μου? Άκουσα την φωνή του από την άλλη γραμμή
YOU ARE READING
Let's Play My Game
Teen Fiction-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
