Gecedeki Son Nefes

Minik Kesit

Yorucu geçen derslerin ardından Melis'le kantine inip bir şeyler atıştırmıştık. Daha sonra beden dersi için üzerimi değiştirmiş ve bahçeye çıkmıştım. Hava soğuktu.

Sıraya girip gelen öğretmeni selamladık. Derya hoca ısınmak için her ders koşmayı adet haline getirmişti. Astım hastası olduğumu soylemiştim ama zorlandığımızı hissedene kadar ısınmamızı istiyordu. Burslu bir öğrenci olarak başıma gelenlerden sonra öğretmenlere itiraz etmemeye daha çok dikkat ediyordum.

Yavaşça başlayan koşu turumuz zamanla hızlanmıştı. El kaldırıp  Derya hocaya işaret ettim ve zorlandığımı söyledim.

" Bu son tur Gece biraz daha dayan " hastalığım nüksetmeye başlamıştı ve son tur dahi olsa yapamayacağımı biliyordum. Koşu sırasından çıkıp kenarda beklemeye başlamıştım ki öksürük krizim tutmuştu bile.

Yere çöküp öksürüklerimi dizginlemeye çalışırken başıma toplanan sınıfın arasından Mehir yanıma eğildi.

"Gece iyi misin güzelim. Bir şey söyle hastaneye gidelim mi ? " endişe yüklü sesi benim için bir anlam ifade ediyordu. Birilerinin çantamdan ilaçlarımı getirmesiyle öksürüklerim yavaşça kesilmiş ve nefeslerim düzene girmişti. Yüzümü avuçlarının içine alan Mehir şifa niyetine yanımdaydı sanki. Birbirimize kitlenen gözlerimiz Kerem hocanın uyarı dolu sesiyle ayrıldı.

"Sen gidebilirsin Mehir ! Gerisini biz hallederiz ." Mehir'in gerildiği her halinden belliydi. Kerem hocanın ise sürekli bizimle ilgileniyor olması tuhaftı.

Mehir iyi olduğumdan emin olduktan sonra yanımdan ayaklandı ve yürümeye başladı. Derya hocaya doğru ilerlemesiyle ne yapacağını anlamış ama geç kalmıştım.

" Siz nasıl bir öğretmensiniz ! Size zorlandığını söyledi ama son tur diyip durdunuz !" Derya hoca Mehir'in bu tepkisiyle adeta dumura uğramıştı. Böyle olacağını tahmin etmemişti ve benim için üzülüyordu ama yine de beni zorlamaması gerekirdi. Kerem hoca Mehir'i sert bir dille uyarıp sınıfa  gönderdi.  Daha iyi olduktan sonra bende formamı giyip sınıfa doğru yol aldım.