L'amore si muove || boschetto x barone || ✔

Rozdział XXVIII

Piero

Ostatnią noc przed zaślubinami Ignazio postanowił spędzić w naszym towarzystwie. Do Włoch wrócił Maxim, tym razem bez Lory. Nasz Rusek miał być jednym z druhów na ślubie naszego przyjaciela. Zdziwił mnie ten wybór, ponieważ byłem pewien, że po wieczorze kawalerskim Igny, który miał miejsce w czerwcu, Boschetto znienawidził Golovkina. 

Piliśmy wino w salonie pana młodego, wspominając. Było nostalgicznie, niemalże smutno. Wszyscy mieliśmy w oczach łzy, jednak nie mieliśmy zamiaru płakać. Prawdziwi mężczyźni nie beczą. 

- Pamiętacie, jak się sraliśmy przed wyjściem na scenę na Eurowizji? - zapytał się w pewnej chwili Boschetto, parskając śmiechem. 

- Albo jak ludzie na nas dziwnie patrzyli, kiedy odprawialiśmy nasz rytuał? - wtrącił Gianluca, uśmiechając się melancholijnie. - Dobrze, że większość z nich nie wie, co znaczy cazzo. 

A potem ciągle piłem. Chciałem się upić i zapomnieć. Byle tylko jutro nie mieć kaca i nic głupiego nie odwalić przed rodzicami...

Gianluca

Była 2 w nocy, kiedy z Igną nieśliśmy pijanego Barone do sypialni. Ja nie wiem, jak można być tak nieodpowiedzialnym, żeby upijać się w noc przed najważniejszą ceremonią w życiu przyjaciela, na której jest się w dodatku świadkiem. 

- Skoro i tak Piero już odpadł, to chyba nie ma sensu kontynuować tej nocy przygnębienia i żałoby - oznajmił Boschetto, opierając się o futrynę drzwi. - Poza tym chciałbym się wyspać. Czeka mnie wielki dzień, no i muszę wstać o 9. 

- Czyli nas wypraszasz? - zapytał prosto z mostu Maxim, uśmiechając się. Temu to się zawsze miska śmieje, choćby nie wiem co się działo. Podziwiam go. 

- Tak - zaśmiał się Ignazio, po czym skierował się ku sypialni. - Poza tym, chciałbym spędzić ostatnie godziny bycia kawalerem u boku Piera - dodał. 

- Tylko nie zapędzaj się w tym "spędzaniu czasu", żeby nam Barone mógł jutro siedzieć - po tych słowach razem z Golovkinem zszedłem po schodach, by następnie udać się do hotelu.