Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 36

We hadden geen idee wat we konden verwachten. Ergens hoopte ik dat meneer de Ponti zich zou verzetten bij zijn aanhouding. Gewoon zodat we hem even hardhandig konden aanpakken. En dan zou ik het net nog een beetje harder doen dan anders. Zodat hij zou lijden zoals hij Eva ook had laten lijden. Ik hoopte het echt.
'Je houd je in he Wolfs' had Barry het al in de gaten toen we richting het Pension liepen.
'We zullen zien' haalde ik mijn schouders op. Hij verdiende het niet om me in te houden. Hij verdiende pijn, veel pijn, zoals Eva ook had gehad.
'Je lost er niks mee op. Ik weet dat je hem het liefst meteen het ziekenhuis in zou slaan, maar je houd je in, anders laat ik het alsnog aan andere over' waarschuwde hij me.
'Jaja' wuifde ik het weg. Als het puntje bij paaltje zover zou komen dat ik een paar flinke tikken had uitgedeeld dan zou hij het toch wel voor me opnemen. Hij is mijn partner, ik ken hem.
Er was ons assistentie aangeboden, maar daar wilde ik niks van weten. Wij konden dit samen wel aan, zoveel stelde meneer de Ponti nou ook weer niet voor. In mijn eentje kon ik die zelfs nog wel aan.
'Oké klaar' hield Barry zijn vuist in de aanslag om op de deur te bonken.
'Goedemiddag komt u binnen' werd de deur voor ons geopend door een jong meisje.
'Kunt u meneer de Ponti even voor ons halen' bleven we voor de drempel staan. We konden binnen een hoop stampij maken, leek me ook wel leuk, maar ik wilde niet verder naar binnen komen. Dit was Eva haar huis, maar hier was zij niet gelukkig en dus wilde ik er niet komen.
'Momentje' knikte het meisje vervolgens waarna het minuten leek te duren voordat ze eindelijk terug bij de deur verscheen.
'Hij komt er zo aan' knikte ze ons vriendelijk toe. 'U kunt anders binnen even op hem wachten' nodigde ze ons uit.
'Wij hebben lang genoeg gewacht' liep ik langs haar heen naar binnen. Hij ging hier niet bepalen wat er ging gebeuren. 'Waar is hij' keek ik zoekend om me heen.
'Beneden in de keuken' wees ze ons de trap aan.
'Bedankt' hoorde ik Barry nog tegen haar zeggen terwijl ik al onderweg naar beneden was. Het was over en uit.
'Meneer de Ponti' liep ik de keuken in.
'Ik kom zo bij u' knikte hij terwijl hij stug doorging met zijn bezigheden.
'Ik denk dat u het niet helemaal begrijpt' liep ik verder de keuken in.
'Als deze borden mee zijn heb ik even tijd om u te woord te staan. Ik neem aan dat u nieuws heeft over mijn vrouw' was hij op de één of andere manier uiterst cool.
'U bent aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij de mishandeling op uw vrouw' haalde ik luidruchtig mijn handboeien tevoorschijn.
'Hoe hoe bedoelt u. Dit is een misverstand' begon hij meteen te stotteren.
'Uw vrouw heeft een belastende verklaring afgelegd. U moet mee naar het bureau' liep ik verder op hem af om hem te boeien.
'Maar dit is waanzin' schudde hij heftig zijn hoofd.
'Werkt u gewoon even mee meneer de Ponti' bemoeide Barry zich er nu ook mee.
'Nee dit kan niet. Ik ben aan het werk, ik heb er niks mee te maken' was hij totaal gestresst.
'U zult toch mee moeten. Dus u kunt nu gewoon mee werken en mee lopen of we helpen u een handje' waarschuwde Barry hem. Ik had hem allang hardhandig tegen het aanrechtblok aan willen duwen.
'Oké oké ik ga wel mee' gaf hij zich dan ook maar over. 'Maar jullie zullen hier spijt van krijgen' was hij ervan overtuigd. Hij had geen idee hoe sterk de aanklacht tegen hem was. Hij had echt geen idee.