GERÇEK

GERI DÖNÜŞ

Bir odada gidiyorum karanlık sadece tavanda mavi letlerle aydınlanıyor yine aynı yerdeyim sesler geliyo gülüşme sesleri arada tanıdık bi ses o kalbim o hayata tutunma sebeplerimden biri odaların olduğu koridorda gidiyorum sese doğru artık koridorun sonu sadece en uçta sesin geldiği oda yürüyorum kapının önünde durup kapının kolunu sıkıca kavrıyorum sanki zaman donmuşçasına bir yavaşlıkla kolu indiriyorum karşımda kalbim haytım o kucağında ise bi kadın ikiside bana dönüyor azımı açana kadar ağladığımın farkına varmıyorum sadece kısık bi sesle "senden nefret ediyorum" koşuyorum artık nereye gittiğimi bilmeden ayağım takılıyo yere düşüyorum......
Birden gözümü açtım tam 2 aydır kendimi toparlayamadım her gün o ve onunla beraber o kadını her gece rüyamda görüyorum aynı vaziyete o günden sonra onu görmedim okulada gittmedim her yerden engeledim engelemeden önce atığı smslere bakıp ondan daha çok iğreniyorum ve nefret ediyorum
-"arya ciddi bişey deyildi sadece bir gecelikti özür dilerim beni affet"
Tek gecelik Çok normalmiş gibi yazmış bide ya o benim kalbimin ağrısının sebebi ama bu sondu dün duyduğum haberden sonra kendimi toparlicsm bu gün okula bonba gibi ben burakın ve onun yeni sevgilisi sözde -en iyi arkadaşım- karşısında olucam ama her zamanki arya değil.
İlk olarak banyoya gidip yüzümü yıkadım ve bugün standartımı değiştirip bir beyaz gömlek ve bordo dizimin bi karış üstünde biten pileli bir etek giydim makyaj aynasının karşısına geçip videolardan kaptığım kadarıyla makyaja başladım yüzümde leke olmadığı için fondeten sürmedim ilk olarak biraz rimele saten gür olan kirpiklerime biraz daha hacim kazandırıp yukarı doğru kıvırdım mavi gözlerimin iyic ortaya çıkması için hafif fazla belli olmayan toprak rengi farı sürdüm bordo bi rujda sürerek aynada kendimi inceledim güzel olmuştum uzun kahfe rengi kendiliğinden hafif dalgalı olan saçımin çoğunluğunu sağ tarafa attım solda kalan saçımıda en dipten başlayarak ördüm dize kadar beyaz dirsek bölümünde ince bordo renk olan çorabımı giydim birde parfümümü sıkıp aşağa indim evde kimse yoktu ihale için yurt dışına çıkmışlardı abim ve annemde.
Beyaz sporumu giydim ve çağardığım taksiyi bekledim geldiğinde okulun adresini verdim okula gelince bordo deri çantamı aldım parayı ödeyip indim. Zil çalmadığı için herkes bahçedeydi beni görünce aralarında konuşanlar vardı erkeklerin çoğunluğununda ilgisini çekmiştim nekadar rahatsız olsamda belli etmemeye çalıştım çardaklarada duran bizim gurubu görünce yüzüme o umursamaz ifadesi ve sahte bi gülücük takındım ve yanların gittim. Burak ve ezgi sarılmış bi kösede oturuyorlardı umursamaz gibi gorünmeye çalıştım mert aslı ve fuat ta ordaydi bana boş gözlerle bakıyolardı "selam"dedim aslı kalkıp sarıldı "nerelerdeydin sen"dedi mert kalkıp elimi öpüm "anlaşılan bu süre zarfı sana yaramış bune güzelik" tşekür ettim fuatta bana sarıldı "bizim dometes büyümüş galiba" dedi o benim abim gibiydi saçımı karıştırınca cırlayarak "yaaa saçımı bozdun"dedim yanağımdan makas alarak yerine oturdu ezgi ve buraka bakarak "selamdamı vermiyoruz artık "dedim benden başka şeyler bekledikleri beliydi ezgi gözleriyle özür diliyordu adeta ama intikamım farklı olucaktı burak bana ifadesiz bir şekilde bakıyordu mertin yanına oturdum bana çakpınca güldü bende tebesüm etim. Yan çardaktakiler gözüme takıldı aslıya sordumda ise bana "babalarının okuluna gelmişler gittikleri okuldan attılmışlards"dedi aralarında biri çok dikatimi çekti benim gibi mavi gözleri ölümü barındırıyodu ona bakarken bir anda bana döndü gözlerimiz birleşince çapkınca göz kırptı hemen kafamaı cevirdim önüme umarım kızarmamışımdır