ေပါက္ခနဲက်လာေသာမ်က္ရည္
အလ်င္အျမန္ဖုံးကြယ္ခ်င္ေသာ္ျငား
တုန္ယင္ေသာလက္အစုံက
လုိရာအားမေရာက္နုိင္
ဖုန္းကုိခဏခ် မ်က္ရည္တုိ႕အား
သုတ္ရန္ျပင္ခ်ိန္
မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္မွာ
ဂိမ္းထုိင္ေဆာ့ေနရာကထလာျပီး
ကြယ္ရန္ျပင္ေသာလက္တုိ႕အားဆြဲဖယ္လ်က္
"ဘာျဖစ္တာလဲ Hunnie"
လုိ႕ခ်က္ခ်င္းေမးလာသူက Yeol Hyung
ခင္ဗ်ားမသိပါဘူး Xiao Lu
ကြ်န္ေတာ့ Hyung ေတြက
ကြ်န္ေတာ္ထင္ထားတာထက္
ပုိခ်စ္တတ္လြန္းတယ္
ဖုန္းကုိေကာက္ယူျပီးထြက္ခြာရန္ၾကံေသာ္လဲ
Jong In ရဲ႕လ်င္ျမန္သြက္လက္ေသာ
လက္တုိ႕က ကုိယ့္ဖုန္းကုိေကာက္ယူျပီးသား
" အဟင္း " ခပ္တုိးတုိးရယ္လုိက္ေပမယ့္
နာက်င္ေနတာကအတုိင္းသား
"ျပစမ္း"
" မိတ္ဆက္ေပးပါရေစတဲ့လား Hyung ရာ"
" ေနာက္ဆုံးေတာ့ Confirmed လုိက္ျပီေပါ့ "
အားလုံးအၾကည့္တုိ႕က ကြ်န္ေတာ့ဆီမွာ
ျပဳံးျပဖုိ႕ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားပါေသးတယ္
အသုံးမက်တဲ့မ်က္ရည္ေတြကရႈပ္ေနတာနဲ႕
အျပဳံးကသိပ္မပီျပင္ဘူးျဖစ္သြားရုံေလးပါ
" Manager Hyung ေရ ဒီေန႕ Schedule
ထူးထူးျခားျခားမရွိရင္ဖ်က္လုိက္ပါ"
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ Leader ၾကီးရဲ႕စကားအဆုံး
အထြန္႕တက္ေနက် Hyung ဟာ
အမိန္႕ကုိေစာင့္ဆုိင္းေနသူလုိ
လွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားေလရဲ႕
" Hunnie ah ဘာလုပ္ခ်င္လဲ
ငုိခ်င္လား
အရက္ေသာက္ခ်င္လား"
" ေအာင္မာ မေသာက္ရပါဘူး
ဘာကိစၥအရက္ေသာက္ရမွာလဲ"
" ေၾသာ္ နည္းနည္းပါးပါး
ေသာက္ခ်င္မလားလုိ႕ပါ "
" မလုိဘူး အရက္ေသာက္တာ
ကေလးအလုပ္မဟုတ္ဘူး"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ျငင္းခုံေနတဲ့
Hyung ေတြကုိၾကည့္ျပီး ေျပာခ်င္မိတယ္
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ၁၆နွစ္သားေလး
ကေလးေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးလုိ႕
ဒါေပမယ့္ .......
ဒါေပမယ့္ေပါ့ .....
သူတုိ႕ကဂရုစုိက္ေလ
ကြ်န္ေတာ္ကပုိငုိခ်င္လာေလ
ဆုိ့နင့္ေၾကကြဲမႈဟာ
ႏွလုံးသားကုိတုိက္ရုိက္ရုိက္ခတ္လုိ႔
ကြ်န္ေတာ့ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံး
အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုမက်န္နာက်င္ေနပါျပီ
YOU ARE READING
The story is over
Fanfictionမေရမရာခ်ိဳၿမိန္ခဲ့သေလာက္ အဆုံးသတ္က ခါးသက္လြန္းတယ္... သူ႔အျပဳံးေတြကို Congrats လုပ္ဖို႔ ကိုယ့္နွလုံးသားကိုယ္ျပန္သတ္ခဲ့ရတဲ့သမိုင္း... မႀကီးက်ယ္မခမ္းနားေပမယ့္ Delete နွိပ္လိုက္ရုံနဲ႔ ပ်က္စီးမသြားတဲ့ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြအားလုံး သူၾကင္ၾကင္နာနာၾ...
