Beyaz Sır

30.BÖLÜM

Ben geldimmm...

Bölüm ithafı siyahmelekkkkk1😉😉

Yaşadığım şaşkınlıkla gözlerimi sonuna kadar açıp suratına baktım.

Kapalı olan gözlerini açıp gözlerime dikti. Kalbim dört nala koşarken hala ona bakıyordum.

"Ohaaa lan koşun kız gittiiii yetişin komsularr."

Ardanın odaya ne zaman geldiği hakkında bir fikrim olmasa da ne Uraz yerinden kıpırdamıştı ne de ben.

Burbirimize bakmaya devam ederken odayı ne zaman geldiğini bilmediğim Duygunun sesi doldurdu.

"Ayy yenge demiştim zaten ben bu kıza. biliyordum ya Allahim abime dogru seçim yaptırdığın için çok teşekkür ederim."

Uraz gözlerini gözlerimden ayırmadan devam etti bu zamandan sonra da tek kararım duvarla evlencem.

"Duygu sen buraya nasıl geldin ve seninle sonra görüşcez bunun hesabını kesmem lazım."

" eheheh abicim ne sakacısın neyse ya beni babam getirdi taburcu oldugum icin tek kalma dedi iste o yüzden buradayım da."

Uraz hala gözlerini kaçırmamışken utanıp bende gözlerimi kaçırmadım. Evet birazdan ölebilirim ama değer.

"Çıkın dısarıya."

Uraz fısıldayarak konuşrken nefesi suratıma çarptı. Bir insanın nefesi bile güzel kokar mı? Kokuyormuş iste test edildi onaylandı. Kesin ikide bir fırçalıyor normal olamaz diye düşünürken gülmemek için baya çaba harcamıştım.

"Ama abi şe..."

"Duygu inin dedim lan aşagıya."

Hepsi birden çıktığını kapının kapanma sesinden anladım. Bedeni bedenime temas ederken kalbimin atışını hissetmez durumdaydım.

"Nerede kalmıştık?"

"Hı-hic bir yerde."

Daha fazla gözlerine bakamayacağımı anlayınca kafamı eğdim. Aramızda azda olsa boy farkı vardı. Elini çeneme koyup kafamı kaldırmamı sağladı.

"Gözlerini benden sakınma."

"Benim tanıdıgım öküz Uraza ne yaptın doğruyu söyle."

Sadece güldü. Nolur sen gülme ya!.

Urazdan devam;

Eğer şuan söyleyemezsem bir daha da anlatamazdım. İtirafı yapmak her kitapta olduğu gibi operek olmaz dı bence. Duvara yasladığım bedeninin bedenime temas ettiği kıza baktım. Ölmem için bir sebepti sanırım.

Yelizin heyecandan dolayı hızlı nefes alısıyla göğüs kafeside ona eşlik ederek hareket ediyordu.

"Uraz?"

"Hı?"

"Nefes alamıyorum valla ya bak."

Yerimden kıpırdamazken odayı telefonumun zil sesi doldurdu. Hay ben arayan kişinin....

Yelizden el mahkum ayrılıp aramıza biraz mesafe bırakıp cebimde olan telefonu çıkarttım. Arayan hastanede danışmada çalışan meltemdi. Yeliz o kıza ilk geldiği gün nasıl laf sokmuştu lan aklima gelen şeyle sırıtarak telefonu açtım.

"Alo."

"Uraz Beyciğim nasılsınız?"

"Buyur Meltem hastane de bir sorun mu var?"