Prince Of Mine [LAY's ONE SHOT STORY]

Simpleng tao lang naman ako.

Isang nagmamahal na girlfriend.

Pero bakit ganito ang tadhana?

One day while we're dating.

He collapsed.

"Lay!" "Lay!" 

I keep on shouting his name.

while he's on the stretcher?

I keep on crying,

i keep on praying.

God. Please help my Yixing. I know you can. I believe in you.

Ilang araw din ang hinintay namin bago siya nilabas sa ICU.

Now, he's on the stage of comatose.

And ngayon lang namin napag-alaman.

Na he's fighting a stage 4 cancer on his own.

Why are you so Selfless Yixing?

Hindi . . . hindi namin akalain na sa likod ng mga ngiti mo,

Ay may iniinda kang karamdaman.

Lay, . . Bakit?

Pati ba naman ito di mo nagawang sabihin samin?

You want to leave us silently..

Umupo ako sa gilid ng hinihigaan niya.

Tinitigan ko ang mukha niya.

Napaka-aliwalas nito. 

Hindi halatang may iniinda siyang sakit.

"Bakit Lay? . . . Bakit di mo sinabi?.. Alam mo bang nasaktan ako ng sobra?"

Oo, kinakausap ko siya. 

I know na naririnig niya ko.

I feel it.

Hinawakan ko ang kamay niya,

"Lay, wake up.." i whispered.

"Why are you selfless?" a tear fell in from my eye.

"Nasasaktan ako everytime na makikita kita sa kalagayan mo. kaya ba hindi mo sinabi samin? 

Lalo kaming nasasaktan Lay e."

Nagsimula ng magunahan sa pagbagsak ang mga luha na nanggagaling sa mga mata ko.

"Lay,  .. " 

From that day.

i know by myself.

That i am not yet ready to be left by him.

Everyday akong nasa hospital.

Everyday akong nagdarasal na sana, Makayanan namin to. Na sana, Lumaban pa si Lay.

"Ako muna magbabantay kay Lay, magpahinga ka na." I smiled. 

"Mommy, ako nalang po magbabantay kay Lay." sagot ko sa kanya. She's Lay's mom. And i used to call her 'Mommy'.

"Hija, Pagod ka na. Sige na." i smiled at him and nodded.

Ayokong iwan si Lay.

kasi gusto ko, Kung kunin man siya ng Panginoon, Nasa tabi ako.

Pero naisip ko,

Kelangan ko rin magpahinga.

Kahit ayaw ko.

Bago ako umuwi sa bahay.