Een meisje en haar (geheime) leven.

Dylan zijn ouders 2

-Rosa-

Dylan liep naar twee mensen toe en omhelsde ze hartelijk. Ik boog naar Steven toe... 'Wie zijn dat?' Steven lachte. 'Dat? Dat zijn Dylan zijn ouders!' Ik tuitte mijn lippen. 'Ow.. Oeps..' Steven grinnikte en gaf me een duwtje waardoor ik struikelde en tegen Dylan opbotste. 'Sorry Dylan..' Dylan glimlachte. 'Geeft niks.. Maar even iets belangerijkers; dit zijn mijn ouders! Mam, pap, dit is Rosa.' De moeder van Dylan zette haar zonnebril af en gooide haar lange bruine haren naar achteren. Haar chocolade bruine ogen keken me vriendelijk aan. 'Hallo, ik ben Stracia, aangenaam kennis te maken.' Ik glimlachte en schudde haar hand. De vader van Dylan schudde lachend zijn hoofd waardoor zijn korte zwarte haar warrig op zijn hoofd kwam te liggen. Zijn groene ogen fonkelde en keken me levendig aan. 'Hallo, ik ben Thodor.' Ik knikte en schudde ook zijn hand. Ik glimlachte naar Dylan. Hij leek erg op zijn ouders; het gezicht van zijn vader, de ogen en haren van zijn moeder. Dylan grijnsde. Ik keen nog een keer naar zijn ouders die ondertussen hun spullen bij elkaar aan het rapen waren. Ze zagen er goed uit voor hun leeftijd. Dat kon ik ze meegeven. Ik lachte. Ze leken me erg aardig.

-Dylan-

Ik grijnsde. Rosa leek mijn ouders wel te mogen. Mooi zo... Dat was weer een zorg minder.

Mijn moeder legde haar hand op mijn schouder en knikte. 'Zullen we dan maar gaan?' Ik knikte terug. 'Dat lijkt me een goed idee... Als het kan wil ik graag de pond nog hebben gehaald voordat de avond valt.' Mijn moeder knikte instemmend en begon vrolijk voor ons uit te lopen. Ik glimlachte. Mijn moeder (en vader) veranderde ook nooit. Altijd vol met leven, opzoek naar het avontuur en vrolijk. Ookal waren ze lang weg met dank aan hun reizen, ik had me geen betere ouders kunnen wensen...