ေရွ႕မွ ထုိင္ကာ ကင္မရာကုိသာ ၾကည့္ေနေသာ အကုိ႔ ကုိ ၾကည့္ေနမိေသာ က်ြန္ေတာ္…
စားေသာက္ဆုိင္ထဲ ထုိင္ကာ စားခ်င္တာမွာၿပီးကတည္းက ရုိက္ယူလာေသာ ပုံေတြကုိ ျပန္စစ္ေနပုံရေသာ အကုိ႔ ကုိ
ၾကည့္ေနရာမွ အျပင္ကုိလွမ္းေငးမိသည္။
မွန္နားထုိင္ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ အျပင္ကုိလွမ္းျမင္ေနရသည္။
ေမွာင္ေနေသာ လမ္းထက္ ဝါဖန္႔ဖန္႔ မီးေရာင္အခ်ိဳ႕ ေအာက္ ဦးပိန္တံတားကုိ ခပ္ေရးေရး လွမ္းျမင္ေနရပုံမွာ စိတ္ထဲ ပန္းခ်ီ ဆြဲ ခ်င္စိတ္ကုိ ျဖစ္ေပၚလာေစသည္။
"ဘာလုိ႔ ဦးပိန္တံတားလုိ႔ေခၚတာလဲ"
ဝုိးတစ္ဝါးျမင္ေနရေသာ တံတားကုိ ေငးေနရာမွ စိတ္ထဲ ေပၚလာေသာ အေတြးေၾကာင့္ အသံထြက္ေမးမိေသာ က်ြန္ေတာ့္ကုိ ကင္မရာမ်က္ႏွာျပင္မွ အၾကည့္လႊဲကာ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ အကုိ…
"ဒီတံတားက ေတာင္သမန္ အင္းကုိ ျဖတ္ၿပီးေဆာက္ထားလုိ႔ အရင္ကေတာ့ ေတာင္သမန္ တံတားလုိ႔ ေခၚၾကတယ္…ကုန္ေဘာင္မင္းဆက္ ၉ဆက္ေျမာက္ျဖစ္တဲ႔ ပုဂံမင္း
အမိန္႕နဲ႕ တံတားေဆာက္ဖုိ႔တာဝန္ယူရတဲ႕ အမရပူရၿမိဳ ႔ဝန္
ဘုိင္ဆပ္ရဲ႕ ၿမိဳ ႔စာေရး ဦးပိန္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ ၿပီးေနာက္ေတာ့ ဦးပိန္တံတားလုိ႔ေခၚၾကတယ္ လုိ႔ေတာ့ ဖတ္ဖူးတယ္"
အကုိ႔စကားကုိ ေခါင္းအသာညိတ္ကာ စားပြဲေပၚမွာ ထုိးထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းေလးကုိ အေၾကာင္းမဲ႔ ေငးမိသည္။
"အကုိသိလား သမုိင္းဆုိတာ တကယ္ေတာ့ စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းလြန္းတယ္"
ရုတ္တရက္ သမုိင္း အေၾကာင္းထေျပာေသာ က်ြန္ေတာ့္ကုိ
မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္လာေသာ အကုိ…
"ေျပာပါဦး ဘာလုိ႔စိတ္ပ်က္ေစလဲဆုိတာ"
အသာျပံဳ းကာ ေမးလာေသာ အကုိ႔အသံထဲ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးျခင္းဆုိေသာ ေလသံထက္ ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ
စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ စကားေထာက္ေပးျခင္းမ်ိဳ း ထင္ဟပ္ေနသည္။
"ဘာလုိ႔ဆုိ အတိတ္မွာျဖစ္ခဲ႔လုိ႔ေလ"
ဘာမွမေျပာ…ျငိမ္သက္ေနေသာ အကုိ႔ေၾကာင့္စကားဆက္မိသည္။
"အတိတ္မွာျဖစ္ၿပီးသြားတဲ႔ အရာေတြကုိ ဘာလုပ္ဖုိ႔ သိဖုိ႔လုိမွာလည္း…အတိ္တ္ဆုိတာ ၿပီးသြားခဲ႔ၿပီ…အရင္ကအေၾကာင္းေတြကုိ သိေတာ့လည္း ဘာမွအက်ိဳ းမရွိဘူးလုိ႔ခံစားရတယ္…က်ြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သမုိင္းဆုိတာ အတိတ္ပဲ…
"
YOU ARE READING
ေလလြင့္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ နိဒါန္း
RomanceBoys Love(BL) အမွတ္တမဲ႕ေတြ႕ဆုံမႈေလးေတြကေန အမွတ္တရေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲရင္း... ၿငိမ္သက္ေနတဲ႔ ကုိယ့္ ႏွလုံးသားကုိ ကခုန္ေစတဲ႔ သူက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ႔ဘူး...
