Hayat bazen bana çok zor geliyor.Bazense gülüp geçiyorum.Nedenini bilmediğim şeylerden ağlayıp-gülen bir insanım.Erkek gibi takılmayı,bol giyinmeyi severim.Tarzım böyle beni sevenlerin böyle sevmesini isterim.Ama bazen böyle olmuyor işte.Çok değer verdiklerim beni değiştirmeye çalışıyor.Onlar sadece tarzımı değil benim bütün benliğimi yıkmaya çalışıyorlar.Bense buna izin vermediğim için bazen çok değer verdiklerimi kaybediyorum.Bir sevdiğim vardı :D Her genç kızın olur tabiki.Nedenini bilmediğim bi şekilde ona karşı çok yakın hissediyordum.Onsuz olmicakmış gibi :/ Onu hep kıskanıyordum ve onun için neredeyse her gün ağlıyordum..Annem bana hep aşk acı çekmektir demiştir.Belkide bu yüzden ona aşık olduğumu sandım.Ben bol giyiniyorum diye yada erkek gibi takılıyorum diye benden ayrıldı :D Çok komik değilmi ? Neyse ayrılması iyi oldu beni bu halimle kabul eden ve yanında çok mutlu olduğum birisiyle tanıştım..Bakalım neler olacak..
Bu arada bu hikaye sadece deneme bir hikaye bu siteyi yeni keşfettim ..
