Bölüm Şarkısı
Mehmet Günsur-Eylül Akşamı
"Seni kimselerin bulamayacağı bir yere koydum.Ben bile bulamadım sonra..."
03.06.2016
Bir haftadır ölü gibiydim.Sevdiğim kız başka biriyle sabahlara kadar mesajlaşıyordu.En kötüsü de tüm gün gülümsüyordu.
Bana o kadar güzel bakmayan gözler başka birine özenle bakıyordu.Elini tutuyordu...
Nasıl anlatılır bilmiyorum...Elini tutuyordu ama benim bir parçamın hayata tutunmasına engel oluyordu.Onun tenine dokunan başka bir ten her seferinde beni daha da dibe sürüklüyordu.
Her zaman neşeyle uyanan ben son günlerde daha da sessizleşmiştim.Artık erkenden uyanmıyordum.Ya da onun yolunu gözlemiyordum.
'En azından mutlu' diye tekrar ediyordum kendi içimde.Ama es geçtiğim birşey vardı.Ben mutsuzdum.
Berrak'la kolkola önümden neşe içinde kahkahalar atarak ilerliyordu.Kimse farkında bile değildi benim orada olduğumun.
Sessizce onların arkasından yürürken kulaklarım asla işitmek istemediği o lafları işitti.
-Ya sanki o benim yanımdayken herşeyin üstesinden gelecekmişim gibi hissediyorum...
O an olduğum yerde durdum.Onlar yavaşça benden uzaklaşırken ben onu izledim.
Güven...
"Güven varsa sevgi de vardır."
Onu seviyordu.Elimi yumruk yaptım.Sanki kalbimin tüm sızısı parmaklarıma toplanmış gibiydi.Ruhumu öldürme pahasına seviyordum.
Allah kahretsin ben neden bu kadar korkaktım??
Hayır.
Bu sefer onu kaybedemezdim.
Herşeye rağmen ona söylemeliydim.
Burnumu sesli bir şekilde çektim.Bir süre okuduklarımı sindirmeye çalıştım.
Ben onun kalbini paramparça etmiştim bilmeden.
Ben nasıl bir kördüm böyle?
Bütün bunlar gözlerimin önünde olurken onu nasıl görememiştim.
Ben daha kendi hislerimi bile göremezken o çoktan görmüş hissetmiş ve bunları satırlara dökmüştü.
Ağlarken akan gözyaşlarım çenemde bir noktada birleşiyordu.
Bir sonraki sayfaya geçtim hızla.Uzay gelmeden birkaç sayfa okumalıydım.
21.07.2016
Sanırım şimdiye kadar geçirdiğim en güzel günü geçirmiştim.
Ayrıldılar...
O it ilk fırsatta Doğa'yı aldatmıştı.Lan kızın ayağına diken batsa benim ciğerim yanar,ama elin insanı gelip kızın kalbini söküp atıyordu.
İki gündür ölü gibiydi.
Zaten okul kapanmıştı.Sadece Uzay'ın anlattığı kadarını biliyordum.Ama onun üzüldüğünü bilmek benim uykularımı kaçırıyordu.
Her gece odasının ışığı sönene kadar karanlıkta onun odasını izliyordum.Gözlerimi kapatıp onun yanımda olduğunu hayal ediyordum.
Belki de küçükken yaptığımız gibi parmağımızla birbirimizin sırtına çizdiğimiz şeyleri bulmaya çalışırdık.
Yine bir gece onu yanımda hayal etmeye çalıştım.Ama bu sefer başarısız oldum.Çünkü içimde onun başka birini seviyor olmasının burkukluğu vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİM KÖRDÜ
Teen Fiction"Meğer hayallerim, bir hayal olmaktan öteye geçemezmiş. Hoşçakal papatya sevgilim... Kalbin kördü.Beni hiç görmedi..." ###Wattpaddeki "Kalbim Kördü" adlı ilk hikayedir.### Not-İlk adı Sevimsiz'dir.
