Only With Him

79.

Έπιασε την παλάμη μου σφιχτά και με τράβηξε κοντά του. Με έκανε μία σβούρα, κάνοντας με να χαχανίσω και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση μου, κολλώντας το σώμα μου με το δικό μου. Άφησε ένα φιλί στο μάγουλό μου και χαμογέλασα γλυκά. Παρόλα αυτά τον έσπρωξα από πάνω μου και συνέχισα να περπατάω μπροστά του.

Όσο γλυκός και να ήταν, δεν μπορούσα να του συγχωρέσω πως είχε ξεχάσει τα γενέθλιά μου!

《Τι έπαθες;》ρώτησε, ανοίγοντας το βήμα του για να με πιάσει. Προσπάθησε να μπλέξει τα δάχτυλά του με τα δικά μου, αλλά απομάκρυνε διακριτικά το χέρι μου από το δικό του.《Όπα. Πες μου τι έκανα.》απαίτησε, μπαίνοντας μπροστά μου, για να μην τον αποφύγω. Well, ίσως να μην ήταν πολύ διακριτικό, τελικά.

《Τίποτα, απλά δεν κοιμήθηκα πολύ》απάντησα στα γρήγορα, θέλοντας να τον αποφύγω. Κάπου διάβασα πως υπάρχει ένα νησί, στο οποίο όποιος άντρας δε θυμάται τα γενέθλια της γυναίκας του, τιμωρείται αυστηρά.

《Πώς δεν κοιμήθηκες πολύ; Αφού στις 10 μου το έκλεισες και είπες πως ξύπνησες στις δύο παρά το μεσημέρι.》μου θύμισε, χαϊδέυοντας απαλά το μάγουλό μου. Για μερικά δευτερόλεπτα, έκλεισα τα μάτια μου και απόλαυσα τα χάδια του, αλλά ο ήχος ενός αυτοκινήτου να μαρσάρει με ξύπνησε. Έκανα ένα βήμα πίσω και τον προσπέρασα με γρήγορες κινήσεις.

《Ξύπνησα ενδιάμεσα για πολλές ώρες》απάντησα βαριεστημένα, προθώντας να τον αποφύγω. Κοίταξα την ώρα και νευρίασα ακόμα περισσότερο όταν είδα πως η ώρα ήταν δώδεκα παρά τρία το βράδυ. Αν δεν το θυμηθεί σε αυτά τα τρία λεπτά, θα τον ξαναχωρίσω!《Πώς ήταν η μέρα σου;》ρώτησα χωρίς να τον κοιτάξω. Έφτασε πάλι δίπλα μου και με σταμάτησε, γυρίζοντας με προς το μέρος του.

《Βαρετή μέχρι που σου μίλησα, αλλά μην αλλάζεις θέμα. Τι έχεις;》ρώτησε αποφασισμένος, πλέον, να μάθει. Τον έσπρωξα ελαφρώς για να του ξεφύγω, αλλά έσφιξε τους καρπούς μου και με τράβηξε πιο κοντά του. Τα μάτια μου κόλλησαν στα δικά του και την επόμενη στιγμή, έσκυψε. Σε χρόνο μηδέν ένιωσα να αιωρούμαι και ο πισινός του έγινε 'photobomb' στο οπτικό μου πεδίο.

《Τι κάνεις, ρε; Δε φτάνει που ξέχασες τα γενέθλια μου, θες να με απαγάγεις κιόλας;》φώναξα νευριασμένη κι άρχισα να τον χτυπάω με όλη μου τη δύναμη, κάνοντας τον να καρακουνηθεί λίγο.

《Έι, δεν είμαι από τσιμέντο. Πονάει》είπε επιθετικά. Μπήκα ακόμα πιο μέσα στο πεζοδρόμιο κι έσπρωξε με δύναμη μία πόρτα. Τα φώτα ήταν σβηστά και προς στιγμήν φοβήθηκα πως θα με σκότωνε. Γρήγορα, όμως, θυμήθηκα πως ήμασταν ακόμα στον κεντρικό.