Dear Diary - Ronscal fanfictie

Hoofdstuk 1

POV Pascal

11 oktober 2017, 

Dear diary,

Vandaag is het dan zo ver, de dag die misschien mijn laatste jaar op de middelbare school gaat verpesten. Het is vandaag coming out day en ik kan dit gewoon niet meer langer voor mezelf houden. Ik wil al zo lang uit de kast komen op school, maar ik had nooit het lef ervoor. Maar ik heb al mijn moed bij elkaar geschraapt, net zoals mijn laatste beetje geld. Want van dat geld heb ik namelijk een regenboogvlag gekocht. Die ga ik vandaag dragen op school. Ik ben echt zenuwachtig. Mijn ouders weten het wel al. Zij accepteren mij gelukkig gewoon. Dat was al een hele opluchting voor mij. Ik ben alleen heel nerveus van de reactie van mijn vrienden. Ze betekenen gewoon zo veel voor mij en ik wil ze niet kwijt. Vooral Ronald niet... Ach ja, we zien wel wat er gaat gebeuren.

- Pascal

Ik deed mijn dagboek dicht met een zucht en liep naar de badkamer om me te douchen en me aan te kleden. Daarna liep ik terug naar mijn kamer om mijn tas in te pakken, ik was gewoon te lui om dat de avond daarvoor te doen. Ik keek naar de regenboogvlag die over mijn bureaustoel hing. Even twijfelde ik, maar alsnog pakte ik de vlag en propte hem onderin mijn tas. Ik rende de trap af naar beneden, propte snel een boterham naar binnen en sprong op mijn fiets naar school. Het was nog best vroeg om op school te zijn, maar vandaag had ik daar echt gewoon schijt aan. Na een kwartiertje fietsen kwam ik aan op school. Ik gooide mijn fiets tegen het hek aan waar altijd de fietsen van mij en mijn vrienden tegenaan waren gegooid. Nerveus liep ik de school binnen en ging aan een tafel zitten achterin de aula. Ik deed mijn tas open en haalde mijn vlag eruit. Ik sloeg hem om mijn schouders heen en toen was het afwachten. Ondertussen liepen er meer leerlingen de school binnen. Sommigen keken mij raar aan terwijl anderen mij een glimlach of een duim gaven. Ik staarde naar mijn voeten terwijl ik op mijn vrienden aan het wachten was. 

"Iets te vertellen?", vroeg een stem. Ik schrok op uit mijn gedachten en zag dat Jeremy naast me aan de tafel was gaan zitten. Hij glimlachte naar me. Betekende dat dat hij het accepteerde?

"Uuuhhmm... Ik ben homo...", zei ik zenuwachtig. Ik durfde Jeremy niet aan te kijken. Hij klopte met zijn hand op mijn schouder. 

"Dapper van je, ik vind niet dat er iets mis mee is, ik accepteer je zoals je bent", zei hij. Er was al een hele last van mijn schouders af. Ik kon wel huilen van blijdschap op dat moment, maar ik deed het toch niet. 

"Dankje Jer", zei ik. Jer grijnsde nog even en ging daarna op zijn mobiel. Een paar minuten later hoorde ik maar al te bekend geschreeuw vanaf de ingang van de school. Het waren Harm, Joost en Link. Joost en Link hebben waarschijnlijk weer iets bij Harm gedaan. 

"Geef mijn fucking telefoon terug!", hoorde ik Harm schreeuwen. Daarna zag ik Link snel wegrennen met Harms telefoon in zijn hand. Joost zat er om te lachen. Link rende naar onze tafel en plofte neer tegenover mij. Zodra hij mij opmerkte met mijn vlag, gaf hij mij een high five. 

"Ik ben echt oprecht trots op je Pascal", zei hij. Ik kon niet stoppen met glimlachen. Harm en Joost kwamen er ook aanrennen en ze zagen er echt uit als idioten. Joost probeerde Harm telkens te pakken zodat hij zijn telefoon niet terug kon krijgen, maar Joost faalde telkens. Buiten adem kwamen de twee bij onze tafel. 

"Ik wist het!", schreeuwde Harm. Hij had het natuurlijk over mij. Opeens gaf hij niks meer om zijn telefoon. Volgens mij had hij het niet eens in de gaten dat Link whatsappjes aan het versturen was naar random mensen. Joost gaf me een boks en ging naast Link zitten. Toen Harm eindelijk opmerkte dat Link nog zijn telefoon had pakte hij hem snel weer af. 

"Godverdomme!", schreeuwde Link. Joost begon te lachen. Ik was blij dat mijn vrienden me accepteerde. Alleen was ik nog heel erg nieuwsgierig naar Ronalds reactie. Ik kende hem al superlang en vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag was ik op slag verliefd op hem. Hij was gewoon zo lief voor me en we deelden heel veel interesses. 

"Weet iemand misschien waar Ronald is?", vroeg ik. Harm zat verveeld op zijn telefoon en leek me niet te horen terwijl Link en Joost stom aan het doen waren zoals gewoonlijk. 

"Naar de tandarts, hij zou tijdens het tweede uur terug zijn", zei Jeremy. Dat betekende dus nog meer dan een uur in stress zitten. Ik zou niet weten wat ik zonder Ronald zou moeten. 

***

Sorry voor het kuteinde, ik wist gewoon niks beters. Ik ben trouwens gisteren (11 oktober, de dag waarop ik dit schreef was 12 oktober) met een regenboogvlag naar school gegaan, dat had ik ook nog de laatste dag van vorig schooljaar gedaan met nog iemand. De reacties waren wel echt alleen maar positief, dus dat was echt heel fijn.

Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk een beetje leuk

xxx Shrek