A/N:
Heto na po yung sequel ng My Three Musketears of love! Sana po magustuhan niyo at hindi na kayo mayamot sa ending. ^______^
Please do read, comment and vote. :)
Maraming thank you po sa pagsuporta! Tinapos ko na po ito para makapag concentrate na sa next short story kong 1000 messages at yung dalawa ko pang ON GOING stories.
Sa mga nangyayari sa buhay ko, masasabi ko nang ako na yata ang pinaka miserable sa buong mundo pagdating sa pag-ibig pero lahat naman ng nagmamahal, nasasaktan. Hindi yan maiiwasan.
Kapag tutulo na ang mga luha sa mata mo, kailangan mo dapat pigilan, kailangan mong magpakatatag.
Love is really a cycle.
Sa nakalipas na taon ng pagiging loner ko sa pag-ibig. Nakalimutan ko na yata ang feeling ng taong in-love. Yung kilig at mga nakakamatay na titig ng lalakeng kinababaliwan ko. Wala na kasing dumadating sa buhay ko na manggigising sa natutulog kong puso.
Kung dati, palagi akong nahuhulog at umiiyak. Ngayon, hiling ko na naman na sana matagpuan ko na talaga yung true love ko.
Yung TRUE LOVE, okay? Hindi yung temporary love. (Capslock para intense)
Lord handa na po akong masaktan ulit. ‘Yon naman na kasi yata ang role ko. Ang masaktan. Pero kung papalarin ako sa mga dasal ko, mas gugustuhin ko yung happy ending.
Kung tutuusin, ang mga taong palaging nasasaktan ay yaong mga taong mas matatag, mas matapang at mas maraming alam pagdating sa buhay.
Ang problema, lalo na yung mga masasakit na pangyayari sa buhay mo, ay nakapagpapatibay at nakapagpapabuo sa pagkatao mo. Labas pasok lang sa buhay natin si Mr.Problems and Ms.Hardships, kung ihahalintulad natin sila sa mga ipis, may “Baygon” rin silang katapat.
Nagtaka kayo kung bakit ipis?
Wala lang. Yun ang naisip ng author, eh. :’D
So balik na tayo sa kwento. :)
Palagi akong tumatambay sa park malapit sa amin, may wishing fountain doon. Baka sakaling matupad ang mga wishes ko kapag doon ako naghuhulog ng barya.
Mag-iisang buwan nang palagi akong napapadaan doon, wala pa ring nangyayari. Lord naman, please po. Sana matupad na po. Gagawin ko po lahat ng gusto niyo. (^/\^)
Napaupo muna ako sa isang mahabang bench sa harap nung fountain.
Di pa man lang ako nakakaupo ay may lalakeng lumapit,
“Pwedeng makitabi?”
Sumagot na lang ako.
“Sige lang, hindi ko naman pag-aari ‘tong bench.” :)
Napaka-friendly ko pa rin hanggang ngayon. :P
Sinuot ko ang headphones ko sa magkabilang tenga para makinig ng mga tugtugin ni Taylor Swift. Nakakarelax kasi ang mga kanta niya, nakakarelate pa ako palagi.
It’s a lovestory, baby just say yes..
Sabi nung kanta pero bago pa man magpatuloy si Taylor sa pagkanta, napansin kong nakatitig sa akin yung lalaking katabi ko kaya naman tinanggal ko yung headphones ko at tinanong kung bakit.
“Wala naman, depress na depress ka yata, ehh.”
Sumagot ako at sinabing,
“Hindi naman.”
