Hermione perona doğru bakıyordu ve "Bunu yapmak zorunda değilim" diye düşündü.Oysa ki buraya gelmeyi ne çok istiyordu...Sadece hayal etti:Her akşam rüyasında gördüğü çocuğun bu okulda olmasını ne kadar çok isterdi.Sadece bir hayaldi,hepimizin kurduğu umutsuzca hayallerden biri...Ve Hermione gözünü açtı. Derin bir nefes aldı. Artık hazırdı.Duvara doğru hızlıca koştu...Gözlerini açtığında artık expresin olduğu perondaydı...Burası farklıydı... Ama burası hakkında kötü şeyler duymuştu.Muggle doğumluların ezildiğini,onlara kötü lakaplar takıldığını duymuştu Bulanık gibi...Expres'e bindiğinde boş kompartman buldu ve bavulunu yerlestirdi.Koltuğa uzanıp kitap okuyordu.Ve peronun kapısından sarı saçlı bir çocuk geçti.Hermione irkildi.Çocuk Hermione'nin bulunduğu kompartmanın önünde durdu.Ve geriye doğru bağırdı:"Hadi Harry! sonsuza dek seni bekleyemem."
Geriden bir ses daha duyuldu: "Geliyorum patlama!" ve kompartımanın önünde bir çocuk daha durdu.Hey bu çocuğu tanıyordu resmini kitapta görmüştü;Seçilmiş Kişi'ydi bu.Yanındaki de...Hey olamaz!Hayal görüyor olmalıydı bu o olamzdı!Kalbi güm güm atıyordu.İçinden şöyle geçirdi; "Sakin ol Herm,Aaaaa o oydu rüyamda gördüğüm çocuk ejderha patronusu olan deniz mavisi güneş sarısı saçları olan mükemmel çocuktu o..."
