MAVİNİN HER TONU GİBİSİN

Siyah kadar yalnız, mavi kadar sonsuz

Arkadaşlar ben Yağmur,14 yaşındayım ilk kitabım bu. Beğenmeniz dileğiyle.  

Kimilerimiz vardır; siyah kadar yalnız mavi kadar sonsuz. Kimeleri  vardır mesaj bekleyen ,geceleri ağlamaktan uyuyamayan,düşünmekten uyuyamayan,yaptığı hiçbir şeyden zevk alamayan.Ama kimileri de vardır ki her şeyden zevk alan özellikle de insanları üzmekten zevk alan ,bir insanı gözünü kırpmadan silebilen,hiçbir şeyden pişmanlık duymayanlardır. İşte bu kişiler her şeyi kolayca atlatabilenlerdir. Ama ilk yazdıklarim için öyle diyemem. Günlerce hatta aylarca mesajı yazıp yazıp yazıp silerler. Hala sevdiği ve unutamadığı o bencile mesaj atamazlar. Her şeyin altında bir umut ararlar. Oysa ki bu olmayacak bir duaya amin demek gibi bir şey işte.Bazen de bir mesaj gelir telefonuna ilk sevinirler belki ondandır derler. Sonra bakarlar ama yine ondan mesaj gelmemiştir gelmeyecektir de. Bu duruma da alışırlar ama o olmadan bir yanları hep eksik kalır. Hep eksiktirler ,yarım,asla bir bütün olamazlar.