Hej jestem Alex, moje życie nie jest kolorowe, jest raczej pełne smutku, strachu i samotności, ale zmieniło się to dzięki temu jednemu autobusowi który mnie zawiózł w miejsce w którym znalazłam przyjaciół, rodzinę i miłość, ale czy na długo? Czy zn...
-Ten który miałam przy sobie w spalonym domu!- powiedziałam trochę bardziej wkurzona
-Aaaa... ten plecak. Jest w łazience.- powiedział Derek po chwili namysłu,
-NIE MOGŁEŚ POWIEDZIEĆ OD RAZU!?- powiedziałam, a raczej krzyknęłam.
-Spokojnie... - powiedział Derek, a ja zrozumiałam że nie słusznie go skrzyczałam...
-Przepraszam... poniosły mnie nerwy, po prostu mam tam pieniądze na nowy początek i... nie chciała bym ich stracić...- powiedziałam i spuściłam głowę,
- w porządku, każdy tak ma- powiedział derek i delikatnie się do mnie uśmiechnął. Ciesze się, bo nie chciałam by był na mnie zły. Chodź znam go bardzo krótko, to czuje się jakbym znała go całe życie. W jego towarzystwie czuję się szczęśliwa i... i... taka... wolna? tak można to chyba tak nazwać. Jest wobec mnie szczery i mu ufam... dziękuje bogu że go spotkałam...
-Tooo... my już spadamy- powiedział Stiles i ze Scoot'em zaczęli iść w stronę wyjścia,
-Pa!!!- krzyknęłam i popatrzałam na moje ubranie. Moja koszulka, ja i spodnie były uwalone w bitej śmietanie... Cholera! W co ja się teraz przebio... PRZECIEŻ W MOIM PLECAKU SĄ CIUCHY NA ZMIANĘ!!!
- Derek ja idę się przebrać- powiedziałam i poszłam w stronę łazienki
-Oki.- powiedział Derek i gdzieś poszedł. Sprawdziłam co zabrałam i mogę powiedzieć że mam zajekurdebiste poczucie stylu. Przebrałam się w to co zabrałam ze starego domu i wyglądałam tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jak dla mnie super. Wyszłam z łazienki i poszłam poszukać Dereka bo miałam do niego prośbę, znalazłam go w salonie jak rozmawia przez telefon. Stał do mnie tyłem, Ja kaszlnęłam ten się odwrócił i na mnie spojrzał. Derek patrzył na mnie i wiercił we mnie dziurę z lekko otwartą buzią.
-Uważaj bo ci mucha wpadnie...- powiedziałam i się zaśmiałam. On jakby otrząsł się z transu przyłożył telefon do ucha i powiedział:
-Ja muszę kończyć- i się rozłączył
-Zawiózł byś mnie do fryzjera?-
-Jasne, kiedy chcesz jechać?- zapytał i na mnie popatrzył
Heja! wiem że rozdział późno, ale mi wybaczycie (chyba). Rozdział nie jest długi, ale jest. Cieszę się mega bo czyta moją książkę coraz więcej osób z czego jestem zadowolona. Problem jest z gwiazdami i komentarzami... nie chciała bym robić rzeczy typu: ''Jeśli nie będziecie dawać gwiazdek to nie będę pisałam rozdziałów!'' Nie chce takiego czegoś robić bo te jest złe *-* Ale jest mi przykro że tak mało jest komów jak i gwiazdek. Ale teraz ważne info, rozdziały będą w tym miesiącu rzadziej bo krucho u mnie idzie z nauką, więc muszę wszystko nadrobić. Rozdział pojawi się jutro jeśli będzie:
