Selam benim adım Martina,küçükken annem ve babam öldü.Şu anda ise Milo adlı bir köpeğim ve bakıcım ile yaşıyorum. Bakıcımın adı Esmeralda,beni sürekli doğru yolda ilerlememi ister ve yardım eder.Ama önerileri ve istekleri herzaman fazla iyi değildir.Örneğin ağzıma sürekli havuç doldurur.İşte buna sinir oluyorum.Geçen gün Buenos Aires'e daha yeni geldik.Hemen alıştım,sanki burası benim evim gibi.Aman neyse sürekli hayaller kuruyorum ve bunu çok seviyorum. Anlayacağınız gibi hayatım acılarla dolu.Anne ve baba yalnızlığının yanında o acıyı mutluluk söndürebilir.Peki ya o mutluluk nerede ?
