Merhaba arkadaşlar bu benim burda ilk hikayem gerçek olaydan kurgulanarak yazdım iyi okumalar ...
Onu ilk önce okulun yemekhanesinde görmüştüm.Arkadaşlarıma hoş çocuk demiştim okadar düzenli bir yemek yiyişi vardıki bir erkek bu kadar titiz ve düzenli olucagını hiç düşünmezdim mavi ona çok yakışıyordu bir ara onunla göz göze gelmiştik oda beni fark etmişti ben utandım ve kafamı kaldırmadım o bakışmadan sonra bu onun dikkatini çekmiş olmalıki bana bakıyormuş sürekli arkadaşlarım okadar söyledi git konuş diye ama ben bir kızım dedim o erkek olarak o gelsin dedim ve yemekhaneden ayrılmak üzere montumu giydim çocuk bunu fark ederek o önden gitti bizde arkasından takip ediyorduk sanki oda bunun farkındaydı mühendislik fakültesinin girişinden girdi biz ise fen edebiyat fakültesine yürüdük onu bir daha göremeyecektim heralde ama hoş çocuktu.Kızlarla konuşuyorduk onun hakkında bana dediler gidip konuşcaktın ne dicektim çocuga? ya ters bişey deseydi ? ya sevgilisi varsa ? rezil olabilirdim ama eğer gidip konuşsaydım bukadar pişman olmazdım keşke geriye alabilirseydim zamanı onun o gözlerine bakmam saniyelik olsada bana uzun ve anlamlı gelmişti sanki birazdaha baksaydım ne olurdu bu bana yakışmazdı ben her erkege bakamazdım benim ahlakım buna el vermezdi ama o bambaşka bişeydi benim kalbimin ritmini degiştirmişti abartı gelebilir bu size ama gerçekten hiç tanımadıgım birine nerdeyse aşık olmuştum. Ben dersten sonra dayanamadım mühendislik fakültesinin kantinine gittim kızlarla takılıyormuş gibi onu bekliyordum mutlaka gelmeliydi bir saate yakın oturduk en son gitmeye karar verdigimiz an onu kantine gelirken gördüm ve kalp atışlarım hızlandı kızları zor ikna etmiştim kalmamız için çocuk beni farketmemişti birşeyler alıyordu bende sipariş vermek için kalktım kantinciye 3 çay alabilirmiyim dedim onun arkası dönüktü dönmedi bile bişeylere bakıyordu ben ne yapsam da beni görse diye düşünüyordum ve aklıma o anda afedersiniz şu çikolatadan uzatabilirmisiniz dedim oda peki dedi arkası dönüktü dönünce tanıdı beni göz göze gelmiştik gene bu sefer kalbimin sesini dinlicektim indirmedim gözlerimi o an sanki zaman durdu gözlerimiz konuşuyordu bütün hislerimizi kantincinin buyrun 3 çay demesiyle o büyülü an bozulmuştu..
İLK HİKAYEMİN 1.BÖLÜMÜNÜN SONUNA GELMİŞ BULUNMAKTAYIZ...
