Dedim ki ortalığı boşta bırakırsam hikaye elden gider okuyucu kalmaz bu yüzden derhal yeni bölümü eklemeye karar verdim.
İyi okumalar.
"Açılın ben doktorum."
diye giriştim. Aslında pek yardım edilecek bir durum yoktu. Fakat öyle bir şey vardı ki asıl o beni hasara uğrattı.
...
Sanırım karşımdaki şey, ne desem bilemedim ki şimdi. Varlık. Lütuf. Allah'ın lütfu. E yuh. Hüloğğğ!
Bir ara otobüse binerken durakta hayatımda görmüş olabileceğim en taş çocuğu görmüştüm sonra tabi ki görememiştim. Ama şu an onu sollayan bir varlık ve diğer nitelendirdiklerimle bir çocuk tam önümdeki sırada etrafı kızlarla çevrili bir şekilde benim malca ettiğim lafa karşı sırıtarak bakıyordu.
Sakin olup ağzımdaki salyalar dışa vurmadan kendimi toparlamaya çalıştım. Ben bununla uğraşırken çocuk
"İyi misin kapı önü direği?" dedi.
Şimdi benim sıfatlarımın değerini anlamıştım. Canım kapı önü direği ne demek yani biraz anltsna .s diye içimden geçirirken dışımdan
"Anlamadım?" diye cevap verdim.
Ve güldü.
Niye gülüyorsun beybisi? Tamam gülünce çok tatlısın da. Bir dk arkadaş benim Cenk'im var. Ona ihanet edemem. Yani tek taraflı da olsa sevgi sonuçta değil mi? Ama Cenk'ten karşılık almadığım düşünülürse bu taş çocuk onu unutmama çok yardımcı olabilir aslında.
"Daldın gittin yine canım."
Canım lafını kime söyledi, onun gözlerini oyacam diye çocuğa baktığımda bana dediğini anladım. Şu havalara uçmayı bırak uzayda moonwalk yapıyordum. Bir de çevredeki kızların pis bakışları üstümdeydi. Tey tey. Korkmam anam halay çekerim çünkü bu bir kıskançlık belirtisidir.
Çocuğa doğru ilerlemeyi başardım ve kendi sırama oturdum. O da arkaya dönmüştü. Bitcheslara asıl bakışı attıktan sonra çocuğa döndüm. Ve tanışma kısmına balıklama atladım.
"Sanırım bugün anlama konusunda sıkıntı çekiyorum. Bu arada adın neydi?"
