Chapter 11

2.5K 126 1
                                    

I saw his huge hand with long and sharp claws stretching to reach me, I shouted at the top of my lungs with my eyes shut. My tears started flooding down as I wait for the monster's hand to grab me, or worse, kill me.

"No!" I could still feel the rapid beating of my heart and the sweat dripping down my forehead, as I sat down on a soft bed. I took a deep breath, finally realized that it was just a dream-a surreal but seemed to be a real dream.

Naihilamos ko ang aking mga palad sa aking mukha at muling humugot ng malalim na buntong-hininga. Then I noticed something ...

"Where am I? This isn't my room!" I roamed my eyes around the room. It's clean and I like its minimalistic style. Most of the colors are black and white. The bed is king-sized and this room smells like ... Strawberry-wait! This scene is familiar. This room ... I've seen it in my dream ... and the uniform, thank God, I'm not wearing that uniform. Teka ... naguguluhan ako. Bakit ako nandito? Paano ako napunta dito? Nananaginip na naman ba 'ko? There's no reason to freak out, right? I should not freak out. I should stay calm and try to comprehend this situation.

Pinisil ko ang sintido ko at sinubukang alalahanin ang nangyari. Ano nga bang nangyari? The last time I remembered ... I was in a crowded place with loud sound. A fiesta? No! That was not the last thing happened before I got here. I'm sure of that. There was something more ...

I tried to concentrate even more. Sigurado akong may nakalimutan pa ako. Ano nga ba?

"Ms. Martinez, wake up. We're going in."

That's it! Colton! I remember I was with Colton, inside a car going to Stermon, and then ... and then what? Argh! What the hell happened to my memory? Alam kong may kulang at para bang sinadya na alisin yun ng kung sinoman sa ala-ala ko. I clearly understand now that things happening to me are not normal.

I need to figure out what's happening. This is scaring the hell of me. Moreover, I need an explanation why these things-weird things happening to me. Maybe I should ask Colton-no! I have to find Alpha. He's the one who saved me. At malakas din ang pakiramdam ko na alam niya ang lahat nang nangyayari sa akin.

I was about to get off the bed when I heard a soft knock on the door. Sandali akong natigilan. I focused my eyes on the door while it slowly opening. Nakatulala lang ako habang isa-isang pumapasok ang mga pamilyar na mukha ng mga guwapong lalaki na nakasuot ng pare-parehong uniform. They are too handsome. I'm not even sure if they are real or am I just having a mental breakdown? Is it really possible to see eight good-looking men standing just in front of me?

"Okay lang ba siya?" Tanong nung cute na lalaking may makapal na eye liner sa mata.

"I'm not sure. Ginamot ko lang naman siya kanina." Sagot naman nung maputing lalaki na may dimple sa kanang pisngi. Mukha siyang inosenteng angel na bumaba sa lupa.

"Oh! Ba't ganyan kayo makatingin sa 'kin?! Yeah, she's uhm ... cute. But she's not my type okay? And I don't hypnotize girls. Natural na attractive ako at hindi ko kasalanan yun. Masama bang maging habulin ng mga babae? At higit sa lahat, mahal ko ang buhay ko-" Mahabang paliwanag nung moreno guy na sobrang lakas ng charisma pero sumingit bigla yung guy na may kakaibang shape na lips kasabay nung pagreact pa ng ibang kasamahan nila.

"Ang defensive mong manyak ka! Nakatingin kami sa'yo hindi dahil pinagbibintangan ka naming may ginawa ka dito kay Eri, kundi para sabihing tawagin mo na si Alpha. Ikaw lang naman po kasi ang nakakapag-teleport sa ating-hmmp!"

"Isa ka pa Flynn! Nakalimutan niyo kaagad ang sinabi ni Alpha? We must be careful of what we do or say dahil ayaw nating biglaan si Eri. Could you please put that in your head?!" Sabi naman nung maputing lalaki na parang pinaglihi sa gatas, sobrang kinis. Tinakpan niya ang bibig nung lalaking tinawag niyang si Flynn pero binitiwan din niya ito kaagad.

"Enough! Don't you think she can hear us? You are all being too loud. Prey, can you please go to Alpha and tell him that Eri's awake? And Zey, check her condition again. Maybe you can figure out the reason kung bakit siya natulala nang ganyan." The guy with very small but striking eyes said.

Lumapit sa tabi ko yung mukhang angel na tinawag nilang Zey at parang kinikilatis ako using his eyes only. I don't really know how to react. Naririnig ko sila at hindi ako basta natutulala lang.

"Puwede na ba akong umalis? Mukhang hindi naman ako kailangan dito. Just give me a call if you need me." The handsome guy with a striking jaw said. He looks so gorgeous. Hanggang sa makalabas siya sa pintuan, para siyang model na naglalakad sa runway.

"I also need to go. I still have a cooking lesson scheduled today." Paalam naman nung lalaking bilugan ang mga mata.

"Tingnan mo yung dalawa. Mas importante pa ba ang modeling at cooking sa Aegis?"

"Let them Dylan. Hindi mo rin naman sila mapipigilan. And I think, hindi na rin naman tayo dito kailangan."

Pagkasabi nun ni Lucien-the cute guy with the eyeliner-biglang lumitaw sa tabi nila si Prey at Alpha. Paano nangyari 'yon?! Teleportation?!

"Eri." Tawag sa akin ni Alpha. Umupo siya sa tabi ng kama na hinihigaan ko. I looked at him and met his worried eyes.

"What's going on? All of you ... are not normal. I think I'm gonna lose my mind if you won't explain this." I said. Lahat sila ay tila nagulat sa sinabi ko na para bang may sinabi akong hindi nila inaasahan.

"Confirmed," Zey said while looking at me. They all actually looked glad about something I don't know.

"Leave us alone," Alpha commanded. Agad namang umalis ang lima.

"I want you to meet someone." Alpha broke the silence and stood up. The door slowly opened. A tall man wearing a black fedora hat matching the black business suit came in.

Hindi ko masiyado makita ang mukha niya dahil sa sumbrero niya at bahagya pa siyang nakayuko. Tiningala ko si Alpha pero ngumiti lang siya sa akin.

"Eri ..."

Agad binalot ng kakaibang lamig ang buo kong katawan nang marinig ang boses na yun. Hindi ako puwedeng magkamali. Kahit maraming taon ko na siyang hindi nakikita, alam na alam ko ang boses niya. Hindi pa man ako lubusang nakatingin say may-ari ng boses, sunud-sunod nang nag-unahan ang mga luha ko sa pagpatak. When I finally got the courage to look at him ... I was right ...

The man wearing a fedora hat is ...

"D-Dad?" I managed to say.

He looked fine and healthy. It was far from how I remembered him before he passed away because of Leukemia. How the hell he's alive?!

"Stop!" I shouted before he could even make a single step towards me.

"Eri, it's okay. He's your father. I know it freaks you, but he's alive and he's the one protecting you all these times." Alpha said with his hands on my shoulders.

"I can explain, Eri. Just listen to me." Dad-I mean, the man who looked exactly like my Dad said.

"A-Alpha ... please ... I-I can't do this." I grab his hand so tight, ignoring Dad. Mukhang nakuha niya naman kaagad ang ibig kong sabihin. Ikinulong niya ako sa bisig niya at doon nag-iiyak. Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng yabag na papalayo hanggang sa tuluyan na iyong lumabas ng kuwarto.

As time passes by, it seems like things are getting absurd. From my nightmare to those monsters, and even with those beautiful guys, and now ... the person I thought to be dead is actually alive?! If this is not a dream, maybe I'm right ... nababaliw na nga siguro ako.

----------†---------

Sweet dreams, my love.
To be continued ...

*Not a pro. Sure there's a lot of mistakes. Please point it out for me. Your comments and vote will be very much appreciated. Thanks a ton :)*

Monster University (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon