Τι γίνεται όταν μια κοπέλα χάσει ότι πιο πολύτιμο έχει από έναν άγνωστο; Πως θα το αντιμετωπίσει η ίδια και πως το άγνωστο αγόρι;
Η Ελπίδα ένα 20χρονο κορίτσι που σπουδάζει στην πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας , στη Θεσσαλονίκη χωρίς εμπειρίες, συνεσταλ...
Σημερα εναι επιτελους σαββατο, σηκωθηκα με αρκετη διαθεση μπορω να πω και εκανα ένα σωρο δουλειες, μαγειρεψα μια καταπληκτικη καρμπορα καθαρισα ολο το σπιτι. Η ωρα περασε χωρις να το καταλαβω ηταν 5:30 και σε μιση ωρα θα ερχονταν τα κοριτσια να ετοιμαστουμε μαζι, κατι που είναι πολύ καλο γτ εγω με αυτά δεν το πολυεχω. Εκανα οποτε ένα χαλαρωτικο μπανιο φορεσα τις φορμες και τις περιμενα. Το κουδουνι χτυπησε πηγα να ανοιξω και τα κοριτσια με ένα τεραστιο χαμογελο μπηκαν μεσα. Επειδη ηταν ακομα νωρις αποφασισαμε να δουμε μια ταινια. Η ταινια τελειωσε και η ωρα ηταν 9 οποτε ειπαμε να αρχισουμε τις ετοιμασιες.
Ν: « τι θα φορεσεις εσυ»; Με ρωταει και εγω της δινω ένα από τα αστραφτερα μου χαμογελα και αμεσως καταλαβαινει ότι δεν εχω ιδεα
Α: « μαααλιστα καταλαβα ευτυχως που σε ξερω και σ εφερα εγω κατι, πηγαινε να το φορεσεις να σε δω» παιρνω το ρουχο και το φοραω πραγματικα ηταν καταπληκτικο.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
φορεσα και τις ασπρες μ γοβες βαφτηκα ελαφρα γιατι γενικα δεν μ αρεσει να βαφομαι εντονα και ημουν ετοιμη. τα κοριτσια ντυθηκαν πολυ ομορφα η Αννα φορουσε ενα μαυρο στενο φορεμα και η Νικη ενα κοκκινο φορεμα με βαθυ ντεκολτε .....αρε Κωστακι θα σ πεταχτουν τα ματια εξω γιατι πως να το κανουμε η Νικη μας εχει σωματαρα.
Η ωρα ηταν 11:30 και εμεις ξεκινησαμε για το κλαμπ.
Ο κοσμος μεσα απιστευτος τα φωτα τρεμοπαιζαν και εγω με το ζορι μπορουσα να ακολουθησω τα κοριτσια. Ξαφνικα χανω από την οπτικη επαφη μου τα κοριτσια και το σωμα μου βρισκεται πανω σε έναν τυπο.
Ε: « εε.. συγνωμη δε σε ειδα»
Αγνωστος: « καλα στραβη εισαι παραλιγο να μου ριξεις το ποτο στα ρουχα μου»
Ε: « σ ζητησα συγνωμη τι άλλο να κανω δηλαδη.. ξες κατι τα παραταω παω να βρω τις φιλες μου». Μα αν είναι δυνατον μου φωναξε λες του βρισαμε τη μανα ας πουμε, με συγχησε κιολας αλλα σιγα μην ασχοληθω. Μα που πηγαν τελος παντων...ααα να τες.
Α: « που ησουν ρε Ελπιδα ανησυχισα»
Ε: « ε με τοσο κοσμο σας εχασα η Νικη»;
Α: « δε βλεπεις»;και μου δειχνει τη Νικα η οποια εχει παρει μονοτερμα τον Κωστα και μιλανε όχι πως τον χαλαει από ότι βλεπω παρεπιπτοντως αυτος ο Κωστας είναι πολύ ομορφος.
Α; « να σ φερω να πιες κατι»;
Ε: « εε.. ναι μια βοτκα πορτοκαλι» και εφυγε να μ την φερει εγω συστηθηκα με την υπολοιπη παρεα η Αννα εφερε τα ποτα μας και αρχισαμε να χορευουμε και η βοτκα από μια εγινε δυο και οι δυο τρεις και ανοιξαμε κ ένα μπουκαλι τζιν και για να μην σας τα πολυλογω μεθυσαμε ολοι μαζι σαν μια παρεα.
Εγω σαν αμαθη που ειμαι με πειραξε αρκετα αλλα περναγα υπεροχα για να δωσω σημασια οποτε χορευα πολύ. Καποια στιγμη νιωθω ένα χερι στη μεση μ και μια ανασα στον λαιμο μου και αυτό με εκανε να συνεχισω να χορευω. Κατι που δε θα εκανα νυφαλια ποτε των ποτων, να χορεψω με έναν αγνωστο. Το τελευταιο πραγμα που θυμαμαι ηταν ένα « παμε σπιτι μου να ειμαστε μονοι μας» και εγω να συμφωνω.....
