'You and I'

Shane's Pov 

Hindi ko alam kung paano ko makakalimutan ang isang mapait na karanasan dulot ng pag-ibig. Paano ba kita makakalimutan kung ikaw at ikaw parin ang tinitibok ng puso ko. Mahirap magkunwaring hindi na kita inisip at hinahanap, ano ang dapat kong gawin para mawala kana dito sa puso't isipan ko at ano ang kailangan kong gawin para huwag maramdaman ang sakit at sugat na idinulot mo sa puso kong labis na nagmamahal sayo Dongho? Paano? Bakit? Napakaraming katanungan pumapasok sa isip ko na hindi ko kayang bigyan ng kasagutan. *END OF POV*

*Simula nung umalis si Dongho ay ito na ang routine ni Shane. Hindi nya maiwasang umiyak tuwing nag-iisa, ang pakiramdam niya ay nag-iisa nalang sya ngayon.*

*may kumatok sa pinto kaya dali-daling pinunasan ng dalaga ang luha sa mga mata.* 

Mrs.Atim: anak, lumabas ka naman dito sa kwarto mo. *pakiusap nito sa anak* 

Shane: ma, ayaw ko po. *tipid na sagot nito* 

Mrs.Atim: anak, makinig ka saken ok? Ayaw kong nakikita kang nasasaktan ng ganyan, kaya pls aliwin mo naman ang sarili mo. *muling pakiusap nito sa anak*

Shane: ma, kahit pigilan ko ang luha ko hindi ko mapigilan. Ang sakit-sakit dito ma,*itinuro ang dibdib* ayaw kong masaktan pero nasasaktan parin ako. *humagulhol na ito* 

*lumapit sa anak si Mrs.Atim at niyakap ang dalaga* 

Mrs.Atim: anak, kahit masakit dapat mong tanggaping wala na sya sayo. Turuan mo yang puso mong limutin ang nakaraan nyo ni Dongho. Lahat ng nangyayari sa'tin ay may dahilan, siguro hindi nga kayo ang para sa isa't isa at may ibang nakalaan para sayo. *mahabang paliwanag nito sa anak*

*hindi nakapagsalita si Shane sa sinabi ng ina.* 

Mrs.Atim: move-one and letting go is the best way to forget. Hayaan mong maging masaya sya at maging masaya ka. *payo nito* 

Shane: i will try my very best ma. Sana nga ganun kadaling makalimot. *malungkot na sabi nito* 

Mrs.Atim: promise? 

Shane: yes ma.  

*niyakap ito ng mahigit ng ina* 

Mrs.Atim: ok. Wag ka nang malungkot ha?  

Shane: *tumango lamang*

*Lumabas na ng kwarto si Mrs.Atim. Tumayo narin ang dalaga at naligo*

Shane's Pov 

Siguro tama nga si mama, kung mahal ko sya magpaparaya ako. At dahil mahal ko sya handa na akong pakawalan sya para maging masaya sya sa piling ng taong mahal nya. Magsisimula akong muli. *END OF POV*

Shane: this is it! Dongho, sana maging masaya ka sa piling nya. Paalam mahal ko.

A MONTH LATER ~

*Sa nakalipas araw at linggo ay ibinuhos lahat ni Shane ang oras sa pag-aaral, pero hindi parin nya maiwasang malungkot minsan. Pinilit nyang kalimutan lahat at nagawa naman nya iyon.* 

Kienna: hoy! Magbigay ka naman ng oras para sa sarili mo. 

Shane: ano ka ba! Busy ako. 

Kienna: naku! Subsob lage ang ulo mo jan, hindi kana nakakasama samin ni Gienna.  

Shane: wag ka nang magtampo. Sa susunod makakasama na ako sainyo. 

Kienna: promise? 

Shane: siguro.*laugh* 

kienna: ay! Andaya mo talaga.  

Shane: wala naman akong gagawin dun ei.  

Kienna: basta, susunduin ka namin dito bukas.