"จอนจองกุก!" เสียงของผู้เป็นใหญ่ในบริษัทส่งออกนายแบบนางแบบนักแสดงทั้งหลายที่มีคุณภาพดังขึ้นท่ามกลางห้องส่วนตัวของผู้บริหาร"อะไรครับ?"เจ้าของชื่อขานรับอย่างกวนๆ
"เรื่องสไตลิสต์อีกแล้วหรอห๊ะ?"
"ผมแค่ไม่ชอบ"
"นายก็ไม่จำเป็นด่าไล่เขาออกก็ได้ บริษัทเสียสไตลิสต์ไปกี่คนแล้วรู้ไหม?"
"พี่รวยพี่ก็หาคนใหม่มาให้ผมสิ ง่ายดี" จองกุกฉีกยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตรให้ประธานบริษัท
"เห้อ ให้ตายเถอะ ฉันคิดถูกคิดผิดที่เอานายมาเป็นเด็กในสังกัดฉัน"
"พี่คิดผิดคงไม่มีเงินเยอะขนาดนี้เพราะไม่ใช่ผมหรอกนะ"
"ไอเด็กเลว"เขายกมือขึ้นเขกหัวจองกุกไปทีด้วยความหมั่นไส้
"พรุ่งนี้ผมมีถ่ายแบบนิ งี้โคดี้นูน่าผมต้องหาใหม่แล้วน้า"
"ฉันหาไว้ให้แล้ว พรุ่งนี้เจอกันที่สตูเลย"เขาว่าพลางปิดแฟ้มเอกสาร
"ดีเลยครับ"จองกุกยิ้มอีกรอบ
"อย่าสร้างเรื่องอีกล่ะ"
"ผมไม่รับปากนะ"
จองกุกนั่งไขว้ขารอสไตลิสต์ของตัวเองอย่างหงุดหงิด ทำไมเขาต้องมานั่งรอแทนที่สไตลิสต์จะต้องเตรียมพร้อม
"ขอโทษนะคะ คุณจองกุกต้องการรับอะไรไหมคะ"
"ต้องการให้สไตลิสต์ของผมมาเร็วๆ"
"ได้ค่ะ ขอโทษแทนแทฮยองด้วยนะคะ"
แทฮยอง? ชื่อแปลกๆ...
"...ขอโทษครับ"
ผู้ชาย??????
จองกุกมองหน้าสไตลิสต์ของตัวเองอย่างทึ้งๆ ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยได้ร่วมงานกับสไตลิสต์ผู้ชายเลยนับตั้งแต่เข้าวงการมา และนี่ คนตรงหน้าจองกุกที่ส่วนสูงเท่ากันแต่ตัวบางกว่าจองกุกมาก ไหนจะใบหน้าที่เล็กกว่าฝ่ามือของเขาอีก