Δύο κόσμοι που συναντήθηκαν εξαιτίας ενός φρικτού ατυχήματος...
Η αγάπη τους μεγαλώνει μέρα με την μέρα...
Άραγε θα είναι επιτέλους μαζί;
Ακολουθήστε την Κέιλα και τον Τζέιμς σε ένα ταξίδι γεμάτο αγάπη,πάθος και δάκρυα.
Γιατί...Ο Έρωτας Είναι Παιχν...
"Μερικές φορές, αναρωτιέμαι αν με σκέφτεσαι. Άλλες φορές,αναρωτιέμαι γιατί ακόμα αναρωτιέμαι ..."
***
Κέιλα
Ξημέρωσε....όλο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι, το μόνο που έκανα ήταν να τον κοιτάω προσπαθώντας να απομνημονεύσω τα πάντα πάνω του...όπως τον τρόπο που τα μαλλιά του δείχνουν πιο λαμπερά κάτω από το φως του ήλιου ή τα γένια μερικών μερών πάνω στο καλοσχηματισμένο πρόσωπο του.Έκανα ένα τεράστιο λάθος που δέχτηκα να μείνω εχθές μαζί του...τώρα θα είναι πιο δύσκολο να του πω αντίο. Έπρεπε να φύγω και με αργές και προσεκτικές κινήσεις ξεφεύγω από την σφικτή του αγκαλιά και κατευθύνομαι προς το μπάνιο να κάνω την πρωινή μου ρουτίνα στα γρήγορα αλλά πριν προλάβω να φύγω η φωνή του με σταματάει.
"θα έφευγες έτσι;" με ρωτάει θυμωμένα και με ένα είδος απογοήτευσης .
"ναι" ψελλίζω βουρκώνοντας.
"χωρίς να πεις τίποτα, έτσι απλά..."λέει απογοητευμένος.
"Τζέιμ-"
"όχι δεν θέλω να ακούσω τις δικαιολογίες σου, ξέρεις είναι δύσκολο όλο αυτό και για εμένα.Ο ίδιος μου ο πατέρας με αναγκάζει να παρατήσω φίλους και οικογένεια και να μετακομίσω σε μια ξένη χώρα χωρίς να ξέρω κανέναν, αν δεν το έκανα θα έμενα στο δρόμο και θα χάσω τα πάντα για τα οποία πάλεψα...οπότε όχι δεν είναι μόνο δύσκολο για εσένα τα ίδια περνάω και εγώ...τουλάχιστον εγώ θα σε αποχαιρετούσα"λέει και φεύγει από μακριά κουνώντας το κεφάλι του απογοητευμένος.
"Τζέιμς...συγνώμη έχεις δίκιο ποτέ δεν ρώτησα για το πως νιώθεις για αυτό, είμαι απαίσια" λέω και του κάνω μια σφικτή αγκαλιά και μετά από λίγο την ανταποδίδει.
"Σ'αγαπώ Τζέιμς"λέω μετά από λίγο.
"και εγώ...πολύ" λέει και φιλάει την κορυφή του κεφαλιού μου. "Κέιλα φοβάμαι πως πρέπει να φύγω" λέει κοιτώντας το ρολόι του.
"οκ" αναφωνώ στεναχωρημένη.
κοιτιόμαστε για λίγο μέχρι που τραβάει από την μέση δίνοντας μου ένα παθιασμένο φιλί....το τελευταίο μας...
"Αντίο πανέμορφη" λέει κοιτώντας με.
"Αντίο" λέω.
Και με αυτό φεύγω μην μπορώντας να ελέγξω τα δάκρυα μου
Αντίο όμορφε...
Δύο βδομάδες μετά
"Κέιλα...Κέιλα!" φωνάζει η Σύνθια στα μούτρα μου
"ναι!" αναφωνώ τρομαγμένη.
"Ρε γλυκιά μου από τότε που έφυγε είσαι έτσι..."
"πως έτσι;"
"Είσαι τελείως στον κόσμο σου...σε παρακαλώ σύνελθε επιτέλους!" αναφωνεί.
"Συγγνώμη ρε Σύνθια....απλώς τα πράγματα τελευταία πάνε κατά διαόλου" λέω τρίβοντας κουρασμένα το πρόσωπο μου.
"το μόνο που κάνεις είναι να πηγαίνεις στην δουλειά μετά στα νεκροταφεία και σπίτι...Πρέπει να ξεφύγεις λίγο...να ξεχαστείς.Για αυτό σήμερα θα βγούμε για ένα ποτάκι και θα καλέσουμε και την Λίβ" λέει χαρούμενα για την φαινή ιδέα της.
"δεν έχω όρεξη ρε Σύνθια" λέω μίζερη.
"θα έρθεις και θα πεις και ένα τραγούδι" απειλεί.
"ουφ! Καλά αλλά να πάμε κάπου ήσυχα δεν έχω όρεξη για πάρτυ" λέω και χαμογελάει για την νίκη της.
"με το Τζέιμς μίλησες καθόλου;" ρωτάει μετά από λίγο.
"όπως το είπες...καθόλου.Μόνο Ένα μήνυμα μου έστειλε να που πει ότι έφτασε και αυτό ήταν....Ίσως είναι καλύτερα έτσι" λέω.
"Ο Στέφανος μιλάει μαζί του κάθε μέρα."
"τι κάνει;" ρωτάω.
"του είπε ότι πνίγεται στην δουλειά και ότι το ξενοδοχείο θέλει πάρα πολλές προετοιμασίες.Επίσης ρωτάει για εσένα κάθε μέρα και λέει ότι του λείπεις" λέει με ένα λυπημένο χαμόγελο και το μόνο που σκέφτομαι είναι...
Αχ ρε Τζέιμς πως τα κάναμε έτσι
💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧
Γειά σας....Αυτό είναι το προ-τελευταίο κεφάλαιο τις ιστορίας και θα ήθελα να προετοιμαστείτε για το επόμενο το οποίο είναι και το τελευταίο...αυτήν την φορά δεν κάνω πλάκα😕(στην φώτο πάνω είναι ο Τζέιμς και η Κέιλα)
Επίσης αν σας άρεσε πατίστε το 🌟και σχολιάστε όπως πάντα✏
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
