🌹👑Κεφάλαιο 40🌹👑

9.9K 995 38
                                    

Κατεβασα κάτω το κεφάλι μου και ξαπλωσα, οπως με πρόσταξε  να κάνω. Εκλεισε τα μάτια μου και αρχισα να κλαιω με αναφιλητά.Με μια κίνηση του μου εσκυσε την μπλούζα,δεν μπορουσα να να αντιδράσω,το σώμα μου ειχε παραλύσει,λες και δεν μου ανήκε το κορμί μου και με τον μόνο τρόπο να εκτονωσω τον τρόμο που ένιωθα ήταν το κλάμα.

-Μωρό μου, προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις πόσο πολύ με θέλεις. Χαλάρωσε!Τι λεει?Σε ποιον τα λεει σε μενα?Βοήθεια!!!!!ας με σωσει καποιος.Θεέ μου βοήθησεμε!σωσεμε!ουρλιαζα μεσα μου.άρχισε να χαιδευει με τα ακροδάχτυλα του το σώμα μου μέχρι που έφτασα στο κολάν μου. Εβαλε το χέρι του μέσα από το κολάν μου και ένιωσα να μην αντέχω άλλο,να θέλω να κάνω εμετό.

-Τι κάνεις εκεί? Φωναξα και αρχισα να κουνιέμαι  προσπαθώντας να ξεφύγω.

-Μην μου αντιστέκεσαι άλλο,φωναξε. Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να ανοίγει.

-Αστυνομία άκουσα την φωνή του πατέρα μου και των υπολοίπων αστυνομικών να ήχοι στο δωμάτιο. Ο Μάνος σηκώθηκε αντανακλαστικά από πάνω μου.

-Αναστασία, φώναξε ο πατέρας μου και ήρθε κοντά μου, ένιωθα ασφάλεια Τώρα..

Το μόνο που έκανα ήταν κλαίω πιο δυνατά στην αγκαλια του βγάζοντας λυγμούς, ένιωθα ντροπή και κενή. Ο πατέρας μου  με έσφιγγε στην αγκαλια του και μου χαϊδεύε τα μαλλιά.

-Τρόμαξα πολύ στην ιδέα ότι θα σε χάσω και εσενα, είπε ο πατέρας  με δάκρυα στα μάτια.

-Μην κλαίς μπαμπα, σε παρακαλώ, έχεις μια άλλη δουλειά να κάνεις, είπα κοιτάζοντας τον Μάνο που τον ειχαν πιάσει οι υπόλοιποι.

-Έχεις δίκιο, απάντησε και πήγαμε προς τους αστυνομικούς, ήμουν κρυμμένη από πίσω του.

-Αλήτη,θα πεθάνεις, του έριξε μια μπουνιά ο πατέρας μου και μετά άλλη μια και άλλη μια,μέχρι που το πρόσωπο του άρχισε να ματώνει . Δεν έχω δει τον πατέρα μου εκτός ελέγχου ξανά.

-Αστυνομε,καλύτερα να σταματήσετε, άκουσα έναν άλλον αστυνομικό  να λέει πιο πέρα.

-Άκου να δεις, τον έπιασε από τον γιακά. Εμένα την κόρη μου δεν την πειράζει κανεις, κατάλαβες? Πίστεψε με θα περάσεις πολύ άσχημα εκεί που θα πας.Φωναζε τοσο έντονα που οι φλέβες πεταγοντουσαν απο τον λαιμό του.

-Μπαμπά μου, είναι εντάξει, απλώς πάμε σπίτι, τόλμησα να πω.

-Αναστασία μου, έσπρωξε τον Μάνο κάτω και με αγκάλιασε σφηχτα, άρχισε να κλαει.

Let's Play My GameWhere stories live. Discover now