Karanlığın İçindeki Aydınlık

1. BÖLÜM

Sabahın erken saatlerinde kalkmıştım hava çok güzeldi güneş aydınlanmış  çiçekler açıyordu..

Tabi ki de böle bir şey yok yanda duran komidi'nin üzerinden telefondan gelen o iğrenç melodi  kulağıma ilişti. Zorlanarak tek gözümü açtım ve etrafa göz attım sonra elim solla gitti. Kafamı kaldırıp telefonun nerede olduğunu bile bulamayacak kadar üşengeçtim. Telefon elime gelince direk alarmı kapattım. Sonra popomu sağa döndürdükten sonra yeniden gözümü kapattım. Tam en huzur bulduğum bir yerle gideceğim derken kapım açıldı ve o melek sesi duydum. Tabi ki de annemin sesini duydum.

"Rüya hadi kalk okula geç kalacaksın "

"Hıhı ayn kalkarım az sonra "

"Kızım kime diyorum ben hadi hadi "

"Tamam anne sen çık ben hazırlanıp geliyorum."

  Cennet kokulum kapımı  kapadıktan sonra tabi ki de uykuma kalan yerden devam ettim. Her zaman ki ben :D........

  Yanımda bir kıpırtı olduğunu hissedince gözlerimi açmadım çünkü annemin olduğunu biliyordum. 

"Kızım 1 saatin kaldı kalkıyor musun ?" 

"tamam tamam sen kazandın kalkıyorum"

  Gözlerimi açtım ve cennet kokulum kalkıp gitti.İlk başta tavanla bir bakışmamız oldu sonra  zorla da olsa yataktan götümü kaldırdım. Banyoma ilerledim yine kapının önünde o değişik yazıyı okudum. " Çernobil Nükleer felaket " yüzümde tebessüm oluştu kapıyı açıp içeri girdim. 

  İşlerimi halettik'ten sonra dolabımın önüne geçtim siyah gri karışımı üzerinde "For errors people happy, but not unhappy when it was time." yazan kazağımı aldım.- Anlamı " İnsanIar hataIarını mutIuyken değiI ancak mutsuzken anIar."- okul formasını ve altına da paçası dar eşofmanımı aldım. Rahat bir insanım o yüzden eşofman tercihimdir. Üzerimi giyindikten sonra kaşlarımı düzeltip, lip balmı mı sürdüm. Saçımı taradıktan sonra yatağımın yanına gittim komidine uzanıp gözlüğümü aldım çekmeceden gözlük bezini de aldıktan sonra gözlüğümü silip taktım. Çantamı hazırlayıp sırtıma astıktan sonra hazırdım.

  Kapımı açıp meleğimin yanına gittim. 

"Kızım paran var mı ?"

"Evet aşkım ben çıkıyorum bay bay " 

"Ağzına bir şey at aç gitme yollar da bayılıp kalacaksın Allah korusun "

"aşkım geç kaldım bay seni seviyorum "

 Hemen acele bir şekilde montumu ve ayakkabımı alıp dış kapıyı açtım ve direk ayakkabılarımı giydim. Annemin arkadan bağırdığını duyunca daha çabucak oldum ve montumu bile giymeden merdivenlerden aşağıya inmeye başladım apartman kapısına gelince durup çantamı çıkarttım ve montumu giydim. Çantamdan kulaklığımı ve telefonumu alıp sırtıma taktım. 

  Apartmanın kapısını açtım ve o soğuk rüzgarı hissettim. İlk başta titresem de sonradan alıştım yolda yürürken kulaklığımı takıp şarkı dinlemeye başladım. Okula evimin uzaklığı 20 dk olduğu için acele etmedim. Geç kalsam da ilk dersi kütüphanede geçirmek umuduyla okula doğru yol aldım.

***************

  Okulun dış kapısına varınca kulaklığımı çıkartıp cebime sıkıştırdım. Güvenliğin oradan geçtikten sonra bahçede ki ikinci binaya girdim zilin çalmış olmasına üzülmüş olmam gerekirken mutlu oldum. Adımları mı kütüphaneye doğru değiştirdim. Biraz yürüdükten sonra okulun en sevdiğim yerine varmış oldum kapısını açıp kütüphane görevlisinin orada olduğunu gördüm. Tebessüm edip selam verdikten sonra adımlarımı içeri doğru attım.